By:Rajah Polo

Nasilaw si Marko sa pagmulat ng kanyang mata mula sa pinakamahabang pagtulog nya. Hapong hapo siya at kahit na ilang oras na syang tulog ay parang pagod pa din siya. Sabagay, sino ba naman ang hindi mapapago sa ginawa nila ng tatay niya kagabi? Halos maputol na ang paanan ng katre sa kakaindayog at pagulos ng kanyang ama sa kanyang tumbong.
Nakatayo ang kanyang alaga, hinimas ni Marko ang ganyang puwitan na hanggang ngayon ay ramdam pa din ang sensasyon ng ugat ng alaga ng kanyang ama.
“Putangina” --- ito na lamang ang nabanggit niya. Hindi niya alam kung babangon pa ba sya, kung babalakin niya pa bang bumaba sa kanilang sala upang makita ang kanyang ama.
Lumingon siya sa kanyang gilid at binuksan ang kanyang cellphone, Alas dos y media na ng tanghali, panigurado ay nasa palengke na ang kanyang tatay, walang tao sa bahay kundi siya lamang.
Tumayo siya na parang may ilang hollow blocks ang nakadagan sa kanyang dibdib, ang bigat ng pakiramdam. Iika-ika siyang bumaba sa kanilang sala, at sa kanyang sorpresa ay malinis ito. Hindi kadalasan mag linis ang kanyang tatay kaya palaging maalikabok ang bahay pagdating niya galing eskwela.
Naupo siya sa kanilang sofa, tumingala sa mga insektong paikot-ikot sa bombilya, at nahagip ng kanyang paningin ang litrato nilang mag pamilya. Noong, buo pa sila at kahit papaano’y masaya.
Naluha si Marko, parang pinagtaksilan niya ang sobrang daming bagay sa mundo, ang kanyang ina, sarili, ama at higit sa lahat ang diyos.
Natatakot si Marko sa kanyang sarili, sa kanyang mga ginagawa, sa kanyang mga desisyon na ‘di alintana kung tama lang ba ito o hindi.
Ayaw niyang malamon ng kanyang isip, wala syang maisip puntahan kundi ang palengke, harapin ang kanyang ama.
. . .
Sumakay si Marko sa kanyang bisikleta patungo sa palengke, kitang kita niya ang matangkad na lalaki na sumusuyo ng maraming mamimili, ang kanyang ama.
Tulad ng nakasanayan, wala itong pantaas, nakatakip lamang ang apron nito sa malagkit at pawisin na katawan nito. Nang makita ang anak ay tinawag niya ito na para bang walang nangyari, “Hoy! Marko! Kagigising mo lang palang batugan ka, tulungan mo ako dito!”
Medyo gumaan ang pakiramdam ni Marko. Hindi kakaiba ang pakikitungo ng kanyang ama sa kanya ngunit ramdam pa din nito ang distansya sa kanilang dalawa. Para bang . . . may kulang, sa araw ni Marko na hindi makatitig ang kanyang ama sa kanyang mga mata.

Tumagal ng ilang oras hanggang sa mag ala sais na ng gabi, oras na para ayusin ang mga paninda.
Naisakay na ang lahat lahat ng kailangan pero umiwas ng pupuntahan si Marko.
“Oh, saan ka pupunta?” Tanong ni Fabio sa binatang anak,
“Dala ko po yung bike, magbi-bisikleta nalang ako pauwi.”
“Sige, mag-ingat ka lang ah.” Sambit ng kanyang tatay,
“Opo.” Ang kanya namang tugon.
Mabagal, mahangin, at tahimik ang pagbibisikleta ni Marko. Sa buong araw na nakita niya ang ama ay anim na beses lamang nito siya kinausap. Nakakalungkot, na baka mawala ang dating relasyon nilang mag ama.
Bukas ang ilaw ng sala nang siya ay dumating, at pagpasok ay nakaupo ang tatay sa sofa habang hawak-hawak ang mangkok na may adobo,
“Kunin mo yung natakpan sa lamesa, yun yung iyo.”
“Hindi po ako nagugutom.” Ang matamay na sagot ng binata.
“Eh gago ka pala eh! Dapat sinabi mo na ‘di ka kakain, na busog ka, nang hindi ako nagluto ng ulam para sayo.”
“Sorry po ‘pa.”
“Tanginang sorry yan!” Ibinagsak ni Fabio ang mangkok sa lamesa.
“Lumapit ka nga dito bata! Nabubwisit ako sa sagot mo eh, bakit? Busog ka ba?! Kaninong burat ba ang kinain mo kanina para mabusog ka?”
Tumulo ang luha ni Marko, para bang napakalakas na sampal sa kanya iyon ng kanyang itay. Aakmang aakyat na siya patungo sa kanilang kwarto nang biglang haltakin sya ng kanyang ama.
“Tandaan mo Marko, ako lang ang pwedeng gawin kang puta!”
“’Tay! Naririnig mo ba ang sinasabi mo?! Anak mo ako! Hindi mo ako kaladkaring pokpo-“
Sinampal siya nito.
Pinipigilan ni Marko na manuntok pero wala siyang nagawa, sinuntok niya ang kanyang ama sa dibdib nito. Ngunit, matigas ito, halos mabali na lamang ang kanyang kamay.
“Ah! Tarantado ka ah!”
Hinablot ni Fabio ang anak sa kanyang buhok at inilapit sa kanyang mukha at bigla itong nilaplap.
Nagpupumiglas ang binata ngunit nakayakap ang kanyang ama sa kanya, ramdam nitong nagpapawis nanaman ang kanyang mga braso.
Nais mang sumigaw ni Marko ngunit ‘di niya kaya, may isang bandang napagtanto niyang . . . gusto niya rin pala.
Nanlaban siya sa halikan nila, at itinulak ang kanyang ama sa kanilang sofa at pinagpatuloy ang kanilang eskrimahan habang nakakandong si Marko kay Fabio.
Kumikiwal-kiwal ang kanilang dila sa kanilang bunganga hanggang sa makagat ni Fabio ang gilid ng labi ni Marko. Napatigil ang dalawa at nagtitigan. Binalot silang dalawa ng tensyon, init, libog at katahimikan kaya naman ay dinilaan ni Fabio ang konting dugong lumabas mula sa sugat ni Marko. Imbis na mahapdian ay pinagpatuloy lamang ni Marko ang paghalik sa kanyang ama.
Umaayuda ang puwitan ni Marko sa maong ng kanyang ama, at ramdam na ramdam na nitong sobrang tigas na nito.
“Hubaran mo ako.” Lumapit siya sa kanyang ama at ibinulong ito at dinilaan ang gilid ng kanyang tenga.
Hindi hinubad ni Fabio ang t shirt ng anak, pinunit niya ito at saka itinali sa bunganga ng anak.
Hindi makasigaw si Marko dahil sa nakabara sa kanyang bunganga ngunit sa kanyang harapan at naghubo na rin ang kanyang ama. Ibinaba nito ang zipper ng kanyang maong na biglang bumulalas ang naghihimundo niyang ari.
Nakashorts pa din si Marko pero hinaltak niya na lamang ito at sinabihang, “Tuwad” ang kanyang binata.
Itinutk niya ang kanyang ari sa tapat ng pwerta ni Marko. Gamit lamang ang pawis bilang pampadulas ay ipinasok ni Fabio ang otso pulgadas niyang ari na ikinasigaw naman ng kanyang anak na may busabos sa kanyang bibig.
“Tangina mo Marko! Ang bango mo anak!” banggit nito sa kanyang binata habang patuloy na inaayuda ang anak.
Tanging ulos at pag atungal lamang ang maririnig kay Marko.
“Tangina ka! Tumahimik ka nga!” Ipinasok ni Fabio ang dila sa maliit na butas na natitira sa bunganga ni Marko upang tumahimik.
Parang baboy na hinuli mula sa kulungan si Marko, umiiyak sa sakit, umaatungal sa hapdi pero higit sa lahat ay binababoy na siya ng kanyang ama. Pero sa totoo lang, masaya siyang nararamdaman ang pintig ng ari ng kanyang tatay sa kanyang tumbong.
Mas binilisan pa ni Fabio ang pagkantot hudyat na malapit na itong labasan.
Habang umaayuda sa likuran ni Marko ay sinasalsal rin niya ang burat ng kanyang anak, at sakto na sa pagsabog ng semilya sa tumbong ni Marko ay siya ring pagputok ng kanyang sandata.
Lumuhod ang ama sa nakatuwad niyang binata at hinigop ang kanyang sariling semilya mula sa pwet ng kanyang anak, tinanggal ang nakatali sa bunganga ng kanyang anak at muli ang naglaplapan sila.