By: Neil Alvin Alonzo

Hindi ko alam kung saan sisimulan ang huling bahagi ng aking kwento. Chinese New Year last year when I started sending stories. At dahil patapos na ang isang taon sa kalendaryong Tsino, oras na rin para magwakas ang seryeng ito. Muli, ako si Neil Alvin, ihahatid ang pang siyam at pangwakas sa angkas series:

Bus ng Ligaya

Tricycle ng Pangarap

Bisikelt ng Kapangahasan

Balsa ng Paghihiganti

Floating Board ng saraaap

Scooter ng Pagpapaubaya

Bagyo ng Pag-Ibig sa CRV

at Quickie Boys ng MRT, CEB PAC at Multicab

=========
Nang mapasok ako sa mga quickie at one night stand na setting, alam kong hindi ako masaya. Oo, masayang iraos ang kati. Masaya na mag-explore ng mga panandaliang ligaya, pero pagkatapos mong labasan ng tamod at pawis, ano na? Ni hindi mo magawang halikan ng lips to lips ang partner mo na ni hindi mo pa nakuha ang pangalan. Nagpalitan man kayo ng pangalan minsan, hindi mo naman sigurado kung totoo.

Hindi mga quickie ang gusto ko. May kapasidad akong magmahal at makisama. May kapasidad akong intindihin ang konsepto ng commitment. Nais kong ang pakikipagtalik ay sa isang partner lang at hindi papalit-palit. Nais kong may torrid kissing at walang takot sa pagkakantutan. Nais kong magmahal at mahalin.

Muli, naging bukas ako sa paghahanap ng aking “forever”. This time hindi sa mga taong nasa paligid o nakita ko na. Isang avenue, na mas malawak ang mararating ang aking tukoy. Ang internet.

Ang daming klase ng tao. Iba’t-ibang kulay. Iba’t-ibang dialekto. Iba’t-ibang laki, hugis at taba. Ngunit karamihan ay iisa lang din ang pakay. One Night Stand. Tikiman. Salsalan. Kantutan. May magsabi man na open sa love, pagkatapos ng isa o dalawang pagkikita, sawa na. Putang-ina. Hindi na nga tunay na lalaki, hindi pa lalaking kausap. Bago kayo dumating sa kama, ang daming magagandang sinabi, ang daming pangako. Pero pagkatapos, ni hindi ka man lang i-text. Walanghiya. Libog lang din pala ang habol. Sex lang ang gusto ng hayop. Buti sana kung kagwapuhan. Tinanggap mo na nga, tapos feeling pogi pa malantod na hayop na bwakanang shet.

Nang may mag-PM sa akin:

Gab: “Hi I’m Gab, 25 ikaw?”

Neil: “Kung wala kang balak magseryoso, kung wala kang intensyong magcommit, tigilan mo ko, hindi ako nakikipaglaro, hindi ako nagbubuyangyang ng titi sa internet at lalong ayoko ng one night stand.”

Ilang minuto ang lumipas, akala ko nasindak ko sa kaprangkahan ko. Ngunit…

Gab: “So, ASL mo nga?”

Neil: “Neil Alvin here, yung KM writer, 29 na ako.”

Gab: “Whoah! Talaga? Ikaw yung writer?”

Neil: “Yup. So anong atin?” - may pagkamalamig talaga ako sa una pag chat.

Gab: “Sabi mo ayaw mo ng laro, e di tayo na lang. Ayoko din ng tikim-tikim lang. Gusto ko, yung mamahalin ako, bilang ako. Frustration ko din gumawa ng kwento, sana maging okay tayo.”

Neil: “Taga-saan ka?”

Gab: “Pangasinan. Pero sa Tarlac yung pamilya ko.”

Neil: “Layo”

Gab: “Saan ka ba? Willing akong puntahan ka,willing ako makilala ka pa.”

Neil: “Sa Buendia pa ako, pupunta ka, tapos ano? Hindi ka naman lilipat e. Magsasawa ka kakapunta dito sa Buendia tapos, ‘yun na ang ending ng kwento natin na hindi pa nagsisimula. Pesensya na. Hindi ako interesado. Bye.” –paalam ko kay Gab, sabay disconnect.

Wala akong balak makipaglaro uli. Kaya ‘yung hinahanap ko na e hindi estudyante, may trabaho, nandito lang sa Metro Manila, preferably Makati, Manila, Pasay, Parañaque lang. ‘yung versa. Tago. Saka pwedeng kausapin. Mabilis ang pick-up, kasi ang relasyon hindi naman laging kantutan lang, mas maganda kung nasasakyan mo yung sinasabi nya, at nasasakyan nya yung sinasabi ko. Yung kaedaran ko sana, at hindi sobrang bata. Yung tipong magseseryoso talaga. Ayoko na kasi uli umasa. Ayoko na uli masaktan. Kaya nang malaman ko na taga-Pangasinan pa itong kolokoy na ito, hindi ko na inentertain.

Nang biglang nagring ang aking cellphone. Unregistered number.

Neil: “Hello, who’s this?”

Gab: “Is this Neil?” –sabi ng boses sa kabilang linya. In fairness, maganda ang timbre ng boses ng mama.

Neil: “Yes, sino nga po sila?” -I remained composed, baka kasi business-related.

Gab: “Promise mo muna na kapag sinabi ko kung sino ako, kakausapin mo ako at hindi bababaan.”

Neil: “okay, okay, sino ka nga?”

Gab: “ Neil, si Gab to. ‘yung kanina”

Neil: “oh, ok. Si hinanap mo pa ‘yung number ko” – medyo kalma na ko, ang sweet kasi ng boses nya, saka nag-effort hanapin ang number ko. Saka nangako akong kakausapin siya.

Gab: “hindi naman kasi mahirap hanapin ang number mo. Reader mo kaya ako. Nakita ko sa isa sa account mo, sa comments. Nakakarelate nga ako minsan sa story mo, minsan iniisip ko, sana ako na lang. Para hindi ka na malungkot.”

Neil: “Pero ang layo mo kasi.”

Gab: “Kung maging okay tayo, e di kung kailangan ako maghanap ng trabaho at lumipat diyan sa lugar mo, handa ako, bigyan mo naman ako ng chance.”

Neil: “Wow ha, ang bilis mo magplano, lipat agad? Haha. 25 ka pa lang db? Anong trabaho mo?”

Gab: “Pusher ako. Hahaha. Legal na gamot nga lang.”

Napangiti naman ako sa joke nya, ginagamit din kasi ‘yun ng mga dati kong classmate na med rep na ngayon. Tulak ng legal na gamot.

Gab: “Ikaw idol?”

Neil: “Anong idol?!? Idol ka jan. Kung pusher ka, call boy ako. Lalaking panggabi.”

-yun naman ang madalas kong pakilala. Minsan kasi, gumagana ang reverse psychology. Mahirap kasi magtiwala sa mga tao sa internet, kaya minsan call boy agad ang pakilala ko, o di kaya, security guard. ‘yung mga tao kasi na may balak na masama, halimbawa, mang hold-up o perahan ka, maalangan kapag ‘yun ang sagot mo. Minsan sinasabi ko na masahista ako. Ganun. Although marunong naman talaga ako sa reflex at pressure points.

Naging mahaba ang usapan namin ni Gab. Madami akong nalaman na bagay tungkol sa kanya. May sasakyan din daw siya, at kung maluluwas siya bago ang susunod kong off, ay dadalhin daw nya ako sa probinsya nila upang ipakilala sa parents nya. Wow. Meet the parents agad-agad. Natuwa naman ako na mukhang nakahanap ako ng katapat. Bawat pambabara ko minsan ay agad akong nabibigyan ng rason/sagot.

Nagbigay na rin siya ng kanyang fb account. Totoong pangalan at account pa ang gamit. Pero ang kondisyon nya ay wala akong icocomment o kung ano man na kahina-hinala. At sinecure ko naman sa kanya yun.

May itsura pala ang kumag. (gaya ng ginawa ko sa huling kwento, sasabihin ko ang kamukha niya sa isang totoong tao.) Kamukha niya yung isang attendant sa isang petshop sa Cartimar, ‘yung malapit sa Metrobank. Matangos ang ilong, maganda ang mata, may porma ang katawan. Well, Med Rep nga e. Malamang pogi.

Dumalas ang tawagan namin. Minsan na ring nguntik na magtagpo ang aming mga landas. Isang linggo kasi ang lumipas mula nang magsimula kaming magchat ay may sinundo sila sa airport. Wala naman ako nun sa Buendia at umuwi ako sa Bulacan.

Well, hindi naman kasi nagsabi, pareho tuloy kaming nasurprise.

Lumipas pa ang dalawa pang linggo, at medyo attached na rin ako sa kanya kahit papaano. Masaya naman kasi siyang kausap, saka nahahanapan niya ng oras na magkausap kami, kahit alam kong busy din siya sa work niya. Masaya na rin ako sa tinatakbo ng aming mga plano.

Nagfile daw siya ng leave sa susunod na off ko, at luluwas siya. At natakda ang aming eyeball. Excited na rin akong makita siya.

Paglabas ko pa lang sa opisina sa huling araw ng trabaho sa linggong iyon ay nakita ko na ang isang lalaking makisig, nakasandal sa kanyang Nissan Estrada. Na lalong nagpakisig sa kanya (ewan ko ba kung anong epekto ng big wheels sa lalaki. Hindi nga ako nagkamali, sa akin nakatingin ang lalaki, at hindi ako namamalik-mata, si Gab ‘to. Mas may itsura siya sa personal at nagmukha akong alila. Grabe naman kasi, haggard na ko sa magdamag na duty, e bukas pa naman ang usapan.

Agad akong pinagbuksan ng passenger seat at mabilis siyang umikot upang makaalis na kami sa opisina, hindi ko na nilingon ang mga tao sa paligid at baka may makita pa akong matang nagtatanong, saka na ko iisip ng dahilan sa kung sino at kung kaano-ano ko ang lalaking sumundo sa ‘kin.

Neil: “hindi ka man lang nagsabi.”

Gab: “nasurprise ka ba? Iuuwi na kita.”

Neil: “seryoso ka ba?”

Gab: “lagi mo na lang pinagdududahan ang mga sinasabi ko sa iyo.”

Neil: “dumaan muna tayo sa unit ko at kukuha ako ng mga damit, nagplano ka naman kasi agad ng ganito.”

Gab: “daan na lang tayo sa convenient store para sa mga personal na gamit, kung damit lang, kasya naman siguro sa ‘yo yung ibang damit ko.”

Neil: “bahala ka.”

Hinayaaan ko na lang muna si Gab na tahakin ang daan patungo sa NLEX. Hindi na ako nakipagtalo, ang kondisyon ko lang ay ako ang magbabayad sa mga bibilhin. Na naiba din nang nakipag-unahan siya sa pagbabayad sa kahera. Hindi ko naman masaway, at gumawa ng eksena dahil baka kung ano pa ang isipin ng mga makakakita.

Kumain na din muna kami ng snack at medyo mahaba-haba ang byahe papunta sa kanila, although sabi nya ay napabilis ng ilang oras din dahil sa TPLEX.

Alas-onse na ng umaga nang makarating kami sa kanilang bayan sa Tarlac, huminto pa kami sa palengke at bumili pa siya ng tupig. Meryenda daw sa hapon. Alas-onse y media nang marating namin ang kanilang bahay. Nakakalula din ang bahay nila. Kumpara sa ibang bahay na nadaanan namin sa bayan nila, ang kanilang bahay ay magarbo, pagpasok pa lang sa gate ay mamamangha ka na sa hardin na natatamnan ng iba’t-ibang bulaklak.

Tanging ang ina ni Gab at isang nakababatang kapatid na lalaki ang aming dinatnan sa bahay. Nasa trabaho daw ang papa ni Gab na isa palang opisyal sa gobyerno, at ang ibang kapatid niya ay may pasok din.

Masaya naman ang pananghalian, lalo’t masarap ang pagkain. Maayos din akong tinanggap ng mama ni Gab. Bagamat kaibigan lang ang pakilala sa akin ni Gab (na totoo naman dahil hindi pa kami) alam kong may instinct sa kilos ng mama niya na alam ang likaw ng bituka ng anak.

Nagpahinga kami sandali at muling sumakay sa kanyang gray na Estrada at iniikot niya ako sa kanyang bayan. May hinintuan pa kaming bilihan ng buko at nagbaon pa kami sa byahe.

Espesyal na espesyal naman ang pakiramdam ko, kaya’t bagamat wala pa akong tulog mula sa shift ay sulit naman, kasi sobra akong napasaya ni Gab.

Masaya ako sa tinatakbo ng kwento namin, mukhang finally, ito na. Sa hinaba-haba ng aking paghihintay, sa wakas, ito na.

Kung saan-saan pa kami nakarating hanggang huminto kami sa isang batis. Kumuha siya ng banig at blanket na nasa likod ng sasakyan, at naglatag sa lilim na parte sa batuhan. Kinuha din niya ang tupig at buko at dun kami nagmeryenda sa gilid ng batis.

Pagkatapos kumain ay pinahiga niya ako na nakaulo sa kanyang hita, nagkwekwentuhan kami ng mga bagay-bagay sa aming buhay nang makatulog ako. Dala na rin ng puyat at pagod sa byahe, maging ang nakakaantok na pagsuklay niya sa aking buhok gamit ang kanyang mga daliri. Panatag ang loob ko na makatulog.

Hindi ko namalayan kung gaano na ako katagal nahihimbing nang maramdaman kong may mainit na bagay sa aking mga labi.

Nakalapat na pala ang mga labi ni Gab sa aking mga labi. Nang magmulat ako ng mata ay nag-aagaw na ang liwanag at dilim. Napansin ko rin na nakahubad-baro na si Gab. Hindi puntahan ng tao ang lugar ng batis na aming pinuntahan, at sa ganitong oras, malamang wala nang gagawi pa papunta sa kinaroroonan namin.

Dyaskeng lalaki ito, pinapahinga lang ako ng konti, mukhang may balak na agad na pagurin ako. Habang nagsisimula siyang kagat-kagatin ang mga labi ko ay gumagapang naman ang kanyang kamay pababa sa aking nagsimula nang magalit na si junjun.

Nang makahuma ako, gumanti na rin ako ng halik. Ilang linggo ko din inasam ang tagpong ito. Ni hindi nga ako makapaniwala sa mga nagaganap.

Labi sa labi. Dila sa dila. Mainit. Mapusok. Nakadadarang. Nakakalibog. Lumalalim na hininga. Hanggang sa bumaba ang mga halik ni Gab. Grabeng romansa ang ipinaranas niya sa akin. Nakakakiliti ang papatubong mga balbas niya. Mas malakas siya sa akin at wala akong nagawa nang hawakan niya ang aking mga kamay upang araruhin ng halik ang aking mga kilikili.

Dinig ang lagaslas ng tubig, mga huni ng mga paniking nagsisimulang maglabasan, mga kuliglig at ang mga halinghing ng dalawang lalaking nagpapaligaya sa isa’t-isa. Banayad din ang hanging dumadampi sa aming mga balat. Kapwa na kami hubad-baro sa mga tagpong ito.

Siya naman ang aking inihiga, muling naglapat ang aming mga labi. Hanggang gumapang ang aking mga alik papunta sa kanyang mga tenga, sa leeg, sa kanyang dibdib. Sa dede. Para akong batang uhaw na hinanap ang utong niya na wari ba’y may lalabas na gatas sa lakas ng pagsipsip at sibasib. Hanggang lumipat ang aking mga halik sa kanyang abs. May ilang linya din na hindi pa masyadong defined, pero nakakawiling hawakan at pagmasdan. Akala niya’y hindi na ako gaganti sa kanyang ginawa, inantay ko lang ang pagkakataon na hindi niya inaasahan, at itinaas ko din ang kanyang kaliwang kamay upang langhapin at paghahalikan ang kanyang kili-kili. Bagamat may kakapalan ang balahibo niya, ay amoy-malinis at nakakalibog halikan ang kanyang kili-kili.

Nabigo akong gawin din sa kanang kili-kili niya ang ganun din, sapagkat napigilan niya ako, akaya naman iba ang pinuntirya ko. Kalimitan sa mga lalaki ay may kiliti sa garter line. Kaya naman yun ang aking dinilaan kasunod ng pagluwag sa kanyang sinturon at butones. Agad ko ring ibinaba ang kanyang pantalon kasabay ang boxers short at brief at tumambad ang kanyang kargada sa akin. Halos magsintaba ang aming mga kargada, mas malaki lang ang ulo ng sa akin na parang makopa, samantalang patulis naman ang kanya, mas maputi at mas mahaba ng kaunti ang manoy ni Gab kumpara kay junjun ko.

Hindi ako nag-aksaya ng panahon at agad na sinubo ang kanyang mga bola. Pinaglaruan ko sa aking mga bibig ang kanyang balls na siya namang nagpaungol sa kanya.

Hinawakan niya ako sa buhok at iginiya upang isubo na ang kanyang burat. Ngunit sa halip, ay dinilaan ko lang muna ang kahabaan ng kanyang manoy. Hanggang biglang subo. Sagad. Deep throat kung deep throat. Maluha-luha ako nang simulan kong iikot ang aking ulo, at ilabas-masok sa aking bibig ang kargada ni Gab. Sinugurado ko na masasarapan siya sa aking serbisyo. Bumilis din nang bumilis ang labas-masok ng kanyang alaga sa aking bibig. Sinasalubong na niya ng ulos ang bawat taas at baba ng aking ulo, hinatak naman niya ang gawing binti ko, iniaayos upang makapagbaligtaran kami. Agad din niyang hinubo ang aking aking pantalon at brief. Siya nama’y nagsimula na ring dilaan ang aking naghuhumindig na alaga. Dinilaan pa niya ang dulo niyon na balot na ng precum sa sobrang libog. Habang patuloy kami sa pagchupa sa isa’t-isa’y putuloy din ang halinghing ng sarap na maririnig sa aming dalawa. Ang sarap ng pakiramdam.

Pagkatapos ng ilang minutong sipsipan ng burat, ay muli niya akong inihiga at muli kaming naghalikan. Habang mainit ang palitan namin ng laway ay hinawakan niya si junjun. At iginiya papasok sa kanyang lagusan. Skin to skin, ni walang pampadulas. Medyo mahihirapan siyang tiyak dahil malaki ang ulo ng alaga ko, ngunit ilang subok lang ay nakaya ni Gab na upuan ang aking si junjun.

Puta. Ang sikip. Ang init ng pwerta ni Gab. Ang saraaaaap. Ilang labas pasok pa lang ay pakiramdam ko’y sasabog na ako sa sobrang sensyasyong bumabalot sa aking si jujnjun lalo sa bawat indayog ng katawan ni Gab ay sumasagad ang aming paglalapat.

Sa gitna ng mga tagpong iyon sy nanakaw pa siya ng halik sa aking labi at muling ikekembot ang balakang na nakakapagpabaliw sa akin. Sobrang sarap ng kanyang ginagawa at talagang naenjoy ko ang bawat segundo ng aming pag-iisa.

Ngunit ang lahat ng magagandang bagay ay may katapusan, Humudyat si Gab na lalabasan na daw siya, hinawakan ko ang kanyang manoy at binate-bate upang makaraos na siya, at ilang taas baba pa niya sa aking si junjun at ilang bate ko sa kanya ay bumulwak ang kanyang mainit na tamos sa aking tiyan at dibdib. May umabot pa nga sa aking baba. Dahil sa lalong pagkipot ng kanyang pwerta nang siya ay labasan, napahiyaw pa ako nang labasan ako sa kanyang kalooban.

Ang saraaaaaaaap. At muli kaming naghalikan.

Nag-ayos kami at naghanda sa pag-uwi sa kanilang bahay.

Nasa bahay na ang papa ni Gab nang dumating kami, maging ang kanyang kuya. Kung gaano kainit ang pagtanggap ng kanyang mama sa akin, ay ganun naman katamlay ang kanyang ama, siguro ganun talaga, buti na nga lang at hindi bastos ang tatay ni Gab di tulad ng ibang tatay sa mga seryeng napapanood natin sa TV.

Pagkatapos ng hapunan ay sa kwarto ni Gab kami nagpahinga. Nagshower muna kami bago pumunta sa kama. Natulog kami na magkayakap. Madaling araw nang muling may mangyari sa amin. Muli na naman kasi akong ginising ni Gab. This time, hindi labi ang nasa bibig ko kundi titi.

Ilang beses pa naming pinagsaluhan ang pagniniig hanggang ibalik niya ako sa Maynila hapon ng Linggo. Pagod man, masaya ako na matagpuan si Gab. Naramdaman ko muli kung paano magmahal at mahalin.

Dumaan ang Lunes na wala man lang text o tawag si Gab. Dumaan ang Martes, ang Miyerkules at ni walang paramdam. Sinubukan kong tawagan siya, out of coverage area. Sinubukan kong i-chat ngunit ni-seen hindi nangyari.

Huwebes ay alang-alala na ako, ni hindi na ako makapagfocus sa trabaho. Puyat na rin ako kakaisip. Kulang ang tulog. Desidido na ako na pagkatapos ng Friday shift, pupunta ako sa Tarlac. Pupuntahan ko si Gab. Baka kung ano na ang nagyari sa mahal ko. Nag-alala ako na baka rin tulad lang din siya ng ibang lalaki na sex lang ang habol.

Magtatanghali na ako dumating sa Tarlac. Sa may plaza sa tapat ng simbahan ako bumaba ng bus. Sakto naman na papalabas sa simbahan ang isang pamilyar na sasakyan. Ang gray na Estrada ni Gab. Ang kaibahan lang ay nagagayakan ito ng mga bulaklak pangkasal. Kasunod pa nito ang iba pang sasakyan na pawang may mga gawak din.

Hindi na ako nakakilos sa aking kinatatayuan. Maya-maya pa’y papalabas na rin sa simbahan ang karitelang sakay ang bagong kasal. Saglit na nagtama ang aming paningin ni Gab. Agad siyang nagbawi at humarap sa kanyang kabiyak. Nakadaan na ata lahat ng sasakyan ay naiwan pa rin akong tulala. Hindi ko alam ang aking gagawin sa mga nasaksihan. Hindi ko nga alam kung paanong nakasakay na pala ako sa bus pabalik sa Maynila. Baon pa rin ang sakit na umasa at muling maloko.

Ilang linggo na ang lumipas, nagdaan na ang pasko at bagong taon ay hindi pa rin humuhupa ang kirot. Nasabi ko na rin na ito na ang huling bahagi ng Angkas Series ng inyong lingkod. Dahil tapos na. Sawang-sawa na ko umasa. Tapos na akong maniwala. Sapat na ang lahat ng kamalasan na dinanas ko sa paghihintay ng taong magmamahal sa akin at papaboran ng pagkakataon. Sa mga oras na binabasa ninyo ang huling bahagi ng seryeng ito, ay baka wala na rin ako. Naging mahina akong tanggapin ang pagsubok na ito. Pagod na ako.

Angkas ng huling sasakyang puting limousine kasunod ang mga pamilyang nagmahal at nag-aruga, ilang kaibigang nagmalasakit. Ako, si Neil Alvin, buong pusong nagpapasalamat sa lahat ng nagbasa, pumuso, nagcomment, nag-chat, naghanap ng number --- nagtext at tumawag. Sa lahat ng pagsuporta, maraming maraming salamat.

Iiwanan ko rin ang isang mahalagang aral sa seryeng ito, na huwag maging paasa. Kung sex ang habol nyo, sabihin nyo, dahil may mga tulad ko na umaasa sa mga binitiwang pangako. May mga tulad ko na umasang mamahalin, ngunit sa halip ay nasasaktan, napapagod at bumibitaw. Paalam.