By: Ryan

Dun ko nalamang Same course pala kami. Nasa Block B siya. Block D naman ako. Ngayon ko lang siya napansin. Mabilis ko siyang nakilala dahil di naman siya masyadong nag ayos. Naka detective conan kasi siya. Ako naman ay umiwas ngunit sa haba ng party ay naglapit talaga ang mga mundo namin kahit iwas ako ng iwas. Yung kaklase ko pala eh may kaibigan siya sa Block B na kaibigan din ni Carl. Pinakilala niya kami sa mga taga Block B. Ako naman ay nagkunwaring di kilala si Carl. Ang kinagulat ko din ay parang wala din siyang nakikita. Malaki na pinagbago niya. Napapansin kong pala-tawa na siya at nakikipaghalubilo sa mga tao. Iniisip ko na baka sa haba ng panahon ay madami nadin pinagbago ng mga tao. Maliban na si Carl doon. Sinundo ako ng papa ko nun. Sabi ko commute nalang ako para matuto naman ako ngunit nagpumilit. Unico Hijo daw niya baka maligaw. Kaya ayun. Nagtext si Mama na nasa lobby nadaw siya at gulat kong magkausap pala sila ni Carl. Pinasabay na ni Mama si Carl. Nung una ay tumanggi siya dahil magcocommute lang daw siya. Ngunit mapilit si mama. Protective talaga mama ko kahit kailan. Binati naman ako ni Carl. Sabi "Uy bagay sayo costume mo", yun lang sabi niya. Nasa likuran si carl at kami ni Mama nasa harapan. Walang imikan at parang napapansin yun ni Mama.

"May nangyari ba?", tanong niya sa amin habang nagmamaneho.

"Anon anyare?", sabi ko.

"Ang tahimik eh"

"Pagod lang po siguro hehe", sagot ni Carl mula sa likuran.

"Good to know Carl ah na nadedevelop na communications skill mo. Pansin kong kanina eh nakikipaghalubilo kana. Keep it up Caloy"

"Thank You po"

Ako naman ay sumandal lang sa bibtana at pinikit mga mata ko. Iniisip na nasa ibang lugar ako. Binaba na namin Carl. Di na kami lumabas at nag wave lang. Pumasok na siya at kami naman ay umuwi na.

Buti nalang ay walang subject na magkasama ang Block B and D. Naging mahirap yung buong sem. Andaming plates at kadalasan walang tulugan. Hirap ako lalo na sa Building Tech. Pinagawa kasi kami ng Scale Model at individual pa. Tinanong ni Mama kung kaya ko pa ba. Sabi ko kaya ko naman. Kaso mukhang ilang gabing walang tulugan to. Isang sabado, late akong nagising at ginising ako ni mama. Sabi niya nasa baba daw si Carl. Agad akong napatalon at nagulat. Sabi niya nagkasalubong sila sa gate ng village namin. Dun niya nalaman na iba pala section namain at hindi sila pinapagawa ng scale model. Niyaya niya si Carl na dumaan sa bahay para tulungan daw ako. Eto na naman tong nakakailang feeling na to. Ayoko sa lahat e yung ganto. Wala akong nagawa at bunaba na. Pero naghilamos muna ako at nag toothbrush. Binati ko si Carl ng Good Morning at ganun din siya. Ganun lang konting imikan. Di ko pinahalata na ayaw konkay Carl.

Maya maya ay umalis si Mama. Punta lang daw siya ng grocery. Bale kami nalang naiwan. Dun kami sa Sala namin gumawa. Walang imikan. Biglang nabasag katahimikan namin nang biglang magsalita si Carl.

"Alam ko naman bakitvayaw mo sa akin. Ok lang yun. Mama mo kasi mapilit eh. Hehe", sabi niya.

"Uh-eh. Pano mo nalaman", sagot ko habang pinuputol ko yung vinyl gamit cutter.

"Basta alam ko", sagot niya.

At nagpatukoy lang kami hanggang sa malapit ng matapos yung project. 5pm nadin nun. Nagpasalamat ako kay Carl at niyayang mag miryenda muna. Bumili si mama ng Pizza. Di naman siya umayaw. Gutom daw siya eh di siya nakapagtanghalian. Kung ganun di pa pala siya kumakain mula pa nung yayain siya ni mama. Nakonsensya naman ako.

Sinubukan kong magsalita, magtanong, kung ano anong topic. Basta't makabawi man lang. Sumagot naman siya. So ayun pagkatapos mag miryenda ay umuwi na siya. 2am na akong nakayukog nun dahil yinapos ko na lahat lahat. Sa wakas tapos na problema ko. Maganda ang scale model na nagawa ko. Sa tulong ni Carl ay mas napabilis pa lalo ang pagtapos. Nag isip ako nun. Pano ko nga ba nagawang iwasan at iwan sa ere yung kaibigan ko. Malaki din kasalanan ko sa kanya. Pinahiya namin siya nina Roger. Inabuso ang kahinaan niya sa alak. Anh sama ko, narealize ko. Di ako makatulog gawa ng sobrang konsensya. Hinanap ko yung number ni Carl na nakasave sa sim ko. Subukan kong itext. Baka di pa nagchange sim yun. Baka gising pa. Napabuntong hininga ako at sinend yung text.

‎"Gising kp Carl?"

C: Who's this pls

Ako: C Ryan to

C: oh. Pano mo nlaman no. Ko.

Ako: cnubukan ko lng old no. Mo

C: ah sorry. Nabura ko kc nom mo noon pa hehe

Ako: haha sama mo naman. Joke

C: cleansing kc ako noon

Ako: bale ako ung toxin sau noon ganun

C: haha

Ako: kape tau

C: 2am na magkakape kapa

Ako: libre kita.

C: haha tulog kana

Ako: gusto kta kausapin sa 22o lang

C: para san

Ako: basta sabhin ko sau personal

3 mins…

C: text mo nalang

Ako: hirap e mahaba. Punta ako dyan sainyo.

C: ha?

Ako: d2 nalang. Rooftop namin.

C: cge kaw bahala. Abang ka sa gate

ayoko mag doorbell

Ako: ok

Dun kami sa rooftop namin. Maliit lang naman rooftop namin. May bench dun atbdun kami umupo. Nagtimpla ako ng kape at dun kami nag usap. Agad kong sinabi gusto kong sabihin. Nagsorry ako. Tinanggap naman niya. Kaso mas bumigat naramdaman ko nung nalaman kong alam na pala yun ng mga magulang niya. Naintindihan naman daw nila kaso nahiya ako sa ginawa ko. He assured me na wala na silang sama ng loob. Ika nya, dala lang yun ng hormonal rage dahil nga highschool. Dun kami nag kaayos ni Carl. Malaki na talaga pinagbago ni Carl. Mahilig na siyang magkwento. Naging madaldal na nga siya. Nanibago ako sa kanya sa positbong paraan. Hindi nadin siya nahihiyang ayusin buhok niya. Sabi niya parte nadaw ng buhay niya yung peklat na yun. Prpud daw siya dun dahil nakaya niya yung sakit. Bat daw niya itatago. Humanga ako sa sinabi niya. Humanga ako dahil kahit anong mangyari, marunong siyang magpatawad at di siya nagtatanim ng sama ng loob. Lalo na sa akin. Randam ko sincerity niya. Para siyang bata. Yung bata na walng tigil kung magkwento tungkol sa mga storya at pangarao niya. Yung batang masaya lang kahit nasasaktan. Honesty. Yun yung meron kay Carl. Inabot na kami ng sunrise kakawento. Nagpaalam na siya bago paman lumiwanag ang lahat. Nagpasalamat ako, ganun din siya. Nag fist bump kami bago siya umuwi.

Sabay kami nagenroll ni Carl for second sem. Magkaiba parin kami ng block, ngunit madalas na kaming mag usap. Madalas din ako sumasama sa kanya mag aral. Pala-aral parin siya hanggang ngayonm dun kami sa isang study center sa downtown. Bale 15 pesos per hour dun. May wifi, aircon at kape na din. Sobrang sarao din ng ambiance dun kaya mapapaaral ka talaga. Minsan nagpapaturo ako kay Carl sa mga problems na ginagawa namin. Minsan nasisitsitan kami dahil nagtatawanan kami sa mga maling sagot. Naging close kami ulit, gaya nung mga bata pa kami. Masaya siya kasama. Fist bump na naging batian namin. Yan nadin tawag niya sa akin ulit, at ako naman ay Caloy. Mahilig nadin manukso si Carl sa akin, lalo na nung nalaman niya kung sino crush ko. Di na namin naalala yung mga nangyari nung highschool. Past is past.

December break at nagyaya si Alexa for a highschool reunion sa bahay nila. Madami din kami dumalo. Sama daw kami ni Carl. Kaso sabi niya mauna na daw ako kasi sasamahan pa niya papa niya mag grocery. Nauna naman akom andun mga highschool friends namin. Sina Denver, Roger, Kevin, Ex kong si rose, at iba pa. Panay kwentuhan namin, magkakaiba na kasi school eh. Hinintay ko si Carl ngunit di Siya dumating. Tinanong ko si Alexa sa kitchen at sabi niya text siya nang text ayaw naman magreply. Crush parin niya hanggang ngayon si Carl. Halata eh. Ako naman tinawagan ko siya. Nakailang missed call din ako at sumagot din siya.

"Kala ko ba hahabol ka"

"Sorry ah. Bigla sumama pakiramdam ko"

"Anyare ba"

"Ah wala. Enjoy nalang jan", bigla niyang binaba. I took me a while na marealize na napakainsensitive ko. Bakit nga naman pupunta si Caloy dito. May trauma na yun sa mga highschool friends namin. Lalo na kay Roger at Denver. Sa akin kaya? Bigla kong naalala ulit yung ginawa naming paglasing kay Caloy. Kinonsensya na naman ako.

Umuwi na ako agad ng di dumating si Caloy. Bottomless daw inuman namin ngayon yaya ni Roger pero sabi ko sa Newyeat nalang punta ako aa bahay niya. Nagpaalam na ako at umuwi. Hiniram ko kotse ni Papa at nagmaneho na papauwi. Hindi ko tinext si Carl gawa nadin ng pagiging awkward ng sitwasyon. Itutulog ko nalang muna to.

Back to school, nagkasabay kami ni Carl sa bus. Kinumusta ko siya sa bakasyon niya. Kapag pasko kasi ay unuuwi yun sila ng probinsya. Sabi niya masaya naman daw. Nalaman kong naging busy nadin pala siya kakatext dun sa classmate niyang si Isabel. Matagal na niya pala yun nililigawan, at sabi niya di daw siya pumunta dun kina Alexa dahil yun pala yung time na sinagot siya. Nagsorry siya dahil nagsinungaling siya. Inamin naman niyang ayaw talaga niyang pumunta ng party. Naintindihan ko naman.

Study buddy ko parin si Caloy. Minsan kapag hirap ako sa plates ay tinutulungan niya ako. Nagtapos ng maayos yung sem at summer break na. Tinanong ko siya kung may balak siyang magenroll ng summer class, sabi naman niya while summer daw siya wala dahil dun sila sa Lola niya sa probinsya buong summer. Ako naman ay bahagyang nalungkot sa sinabi niya. Kaya naman naisip kong yayain siyang manuod ng sine, pasalamat nadin sa tulong. Tumawag muna siya kay Isabel at nagpaalam (ang bait), at nanuod na kami. Last full show na kinuha naming ticket. Bandang 12am na natapos.

Ako: lakarin kaya natin pauwi

C: Sige ba. Gusto ko itry eh

Ako: estinate ng google maps eh 3 hours tayong maglalakad

C: sige marathon tayo

Masaya naging kwentuhan namin ni Caloy. Nakwento niya ulit na excited na siyang bisitahin lola niya. Panay din kwento niya tungkol sa kanila ni Isabel. Na masungit daw si Isabel pero sweet naman. Na iniintindi daw siya kahit busy siya. Na nakilala na daw niya parents ni Isabel. Puro Isabel. Di ko alam kung bakit ako naasar dun. Iniba ko topic at sinabi kong balang araw, magtatayo ako ng sarili kong firm. Naiba nga topic namin. Paiba iba topic. Nagkataon na nagpustahan kaming takbuhin mula 7/11 hanggang village namin. Bale may 30 minutes pa. Nagumpisa na kaming tumakbo. Hingal na hibgal na kami ngunit di kami sumuko. Naunang bumagal si Caloy dahil di naman yun sanay sa physical activities. Advantage sa akin dahil nagbabasketball ako. Mas matangkad nadin ako nun (current height 5'10) kaya mas mahaba yung biyas ko. Mas malaki yung takbo. Si Cakoy naman ay parang huminto na sa pagtangkad at nanatiling 5'7. Lumingon ako at nakita kong nakaupo na si Cakoy sa may di kalayuan. Bumalik ako at nakitang hinahabol niya hininga niya at hirap ng tumayo. Napansin ko din may sugat siya satuhod, punitbyung pantalon. Bumagsak pala siya nang di ko namamalayan.

"Kaya pang tumayo?", tanong ko.

"Syempre", ngunit di di na siya makatayo. Hindi na ako nag isip nun at bigla akong lumuhod patalikod sa kanya at sinabing umangkas na siya sa likuran ko. Hindi siya nakasagot agad at sinabing di na daw kailangan. Tsaka nahihiya daw siya.

Ako: angkas na

C: eh Yan naman

Ako: ok lang yan. Tsaka payatot mo naman kayang kaya kita haha

C: loko ka

Ako: sige na Caloy. Gamutin na din natin sugat mo. May first aid ako sa kwarto ko.

C: ah ok

Kinarga ko siya na parang bata. Somehow, di ko maipaliwanag ang gaan ng loob ko nun. Para siyang bata ng kinakarga ko, kinakausap at tinatahan, inaassure na walang mangyayaring masama sa sugat niya. Si Caloy ay parang bata na sobrang fragile na kailangan mong alalayan palagi. Matalino at talented si Caloy, ngunit di parin maaalis sa kanya ang pagiging malambot. Madaling mapagod. Madaling hingalin. Siya yung tipong dapat alagaan, parang salamin na dapat mong ingatan dahil baka mabasag. Yun si Caloy at tsaka ko pa yun narealize kung makita ko siyang di na makatayo. Naawa ako ngunit nangibabaw ang pagiging magbestfriends namin. Somehow masaya akong alagan yung kaibigan ko.

Karga karga ko siya at dinig na dinig ko yung hininga niya. Ramdam ko din yung panginginig niya. Siguro dahil nahihiya siya at ayaw niyang ginagawa yun. Dun ko natanong sarili ko kung wala na nga bang pagtingin sa akin si Caloy. Bakit ko nga ba tinatanong sarili ko nun. Ibang klase talaga kapag madaling araw na. Kung ano ano naiisip.

Bago ko ginamot ko sugat niya. Pinaupo ko siya sa study chair ko. Dahil punit at madumi na uniform niya, pinahiram ko soya ng tshirt at shorts. Sabi ko magbihis na siya. May nasense akong awkward na atmosphere kaya sabi ko magbihis na siya dahil kukuha lang ako ng tubig. Di muna siya umimik ng ilang sugundo.

C: ah Yan. Baba kana. Kuha kana ng tubig.

Ako: ah oo sige bihis kana

C: sige tayo na ako

A: sige labas na ako

C: ah baba kana uy (napansin niyang sumandal lang ako sa pintuan. Anong nangyayari ba sa akin)

A: o-ok. (pumasok siya ng CR at dun na nagbihis.)

Bumaba ako at pumunta ng kusina. Kumuha ng tubig. Nagisip akong mabuti kung dadalhin ko yung oreo or yung piatos para may makain naman kami. Naisip kong di kumakain si Caloy ng Maalat kaya Oreo yung dinala ko. Kailangan bang may gatas? Umiinom ba si Caloy ng gatas? Juice nalang kaya. Baka gusto niya tubig lang. Naguluhan ako at narealize wala na ako sa katinuan ko. Ano bang nangyayari sa akin? Pumunta ako sa lababo at naghilamos muna para mabalik sa ayos utak ko.

"Tangina anyare sa akin", kinabahan ako at kumuha nalang ng tubig. Umakyat na ako at bumalik ng kwarto. Nadatnan kong nasa endge ng kama ko si Caloy suot damit ko habang hinihipan sugat niya sa tuhod. Sa unang pagkakataon ay nakita ko siya sa ganung sitwasyon na exposed yung malaking parte ng balat niya. Maiksi kasi yung shorts. Maputi talaga siya at makinis. Manang mana sa mama niyang chinese. Kinabahan na naman ako sa nakita ko.

"Teka wag ka gumalaw kunin ko first aid" sabi ko. Nilagay ko yung tubig desk. Pumunta ako ng cr at kinuha yung box. Lumuhod ako kaharap niya at inayos yung posisyon ng tuhod niya. Hinawakan ko binti niya. Mainit balat ni Caloy. Kumuha ako ng malinis na bulak at nilagyan ng betadine. Inumpisahan kong dampian sugat niya. Di naman siya masyadong nasaktan dahil dinahan dahan ko lang.

Ako: masakit ba?

C: hindi naman

A: hala manhid

C: haha matagal na

A: hugot ah

C: haha ano pa problema mo ang awkward mo ngayon

A: ha?

C: ah wala

A: A Caloy. Sya nga pala. Tanong lang.

C: baket

A: a e ano. Ah nevermind.

C: anyare ba

A: wala. Ayan tapos na. Gusto mo ng tubig?

C: walang baso

A: haha oo nga. Wait baba ako.

C: hindi na sama na ako sa baba. Dun na ako iinom tapos diretso na ako uwi.

A: ha? Dyan kalang ako na kukuha.

C: haha ewan ko sayo.

Kinuha niya pinagbihisan niya at bag niya tapos nauna nang bumaba. Di ko alam kung bakit parang ayaw kong umalis si Caloy. Basta ayoko lang.

C: pano ba. Salamat ah. Uwi na ako. Late na eh.

A: haha welcome.

C: Sige ah.

A: A caloy.

C: bakit

A: Gusto oreo?

C: ah---ok pwede din

A: ayus! Tara pasok ka uli meron ako sa ref.

C: a e pwede naman din bukas na

A: a tara na pasok bilis

C: weird mo ngayon Yan

Tumakbo ako papuntang kusina. Di na kami masyadong nagingay dahil tulog na mga tao sa bahay. Binuksan ko yung ref at kinuha yung oreo. Binigyan ko sa kanya yung isang box. Nagtaka siya. Sabi ko kanya nalang yun. Tapos pumunta kami ng table at dun kumain.

C: ako lang ba kakain?

A: a busog ako

C: bakit mo pa ako inalok ako lang pala kakain

A: baka gusto mo lang. Diba mahilig ka sa chocolates

C: teka teka. Anyare ba sayo

A: anyare sa akin?

C: ewan ko

A: wala naman a

C: ah basta kumain ka nalang muna

Iniwan ko siya dun at pumunta ng cr. Naghilamos na naman ako. Di ko maintindihan mga sinasabi ko kay Caloy. Ang alam ko lang ay ayojo pang umalis siya at ayoko pang matulog. Inayos ko buhok ko. Sinuklay suklay hangang maayos na husto. Saktong nabasa buhok ko mula pagkahilamos. Napansin ko yung balbas ko kaya naisip kong magshave muna.

C: woah kaya pala antagal mo

A: hehe naisip ko lang

C: bakit di mo na lubusin eh magpaputol kana. Haba na ng buhok mo

A: sabi nila cool ko daw eh. Itong ponytail ko asset ko

C: para lang babae eh

A: haha pangit lang taste mo

C: ewan ko sayo. So akin na tong box?

A: sure walang problema.

C: a--e. Ok. Uwi na ako.

A: antok kana?

C: opo kanina pa ayaw nyo akong pauwiin e

A: ahah sorry sige uwi kana.

Kinuha ko kamay niya at yung box tapos dinala palalabas ng bahay. Sabi niya bat daw kinaladkad ko siya. Ako naman sinagot siya na uwi na siya dahil madaling araw na. Hinila ko siya papuntang gate nila at dun binati ko siya ng good night. Weird night.

2 days laters ay umalis na sila Caloy. Text at Fb lang communication namin. Namiss ko agad kaibigan ko. Ang weird nga e araw araw akong nagchachat sa kanya. Good morning, good evening, good night. Minsan nagrereply siya. Minsan naman hindi. Naasar ako kapag di siya nagrereply. Ano ang ginagawa niya sa probinsya? Wala namn yung ginagawa dun kundi magbasa lang at manuod ng tv. One month din siya doon. Nang magtext siya na uuwi na sila sa makalawa, naisip ko yung sinabe niyang para akong babae sa buhok kom kaya pumubta ako ng barber shop at nagpaputol. Nagdadalawang isip pa yung barbero kaso nga dalawang taon ko pinahaba yung buhok ko. Sabe ko naman na sigurado ako sa desisyon ko. Kaya ayun, balik ako sa trimmed hairstyle.

Dunating ang araw na darating siya ngunit di naman siya nagtext. Di din siya sumasagot. Naisip kong pumunta sa bahay nila. Sabi ng papa niya ay umalis daw maaga pa para magpaenrol. Nagtaka ako dahil di man lang niya sinabing mag eenroll na siya. Kala ko sabay kami. Nanghinayang ako ngunit naisip kong pumunta nadin ng school. Hiniram ko kotse ni papa at umalis. Di ko siya nadatnan sa school. Natagalan din dating ko dahil sobrang traffic. Nag init ulo ko at tinawagan siya. This time eh wrong number daw sabe ng operator. Dumaan muna ako sa mcdonald's malapit sa school namin para kumain dahil nagutom naman ako. Pagpasok na pagpasok ko palang ay nakita ko si Caloy kasama si Isabel sa isang table. Nagulat silang dalawa nang makita ako. Agad akong lumapit at nagfist bump.

A: loko ka di mo sinabi andito kana.

C: a-- sorry kasi--

A: kumusta ka na. Wala bang signal sa probinsya di ka nagrereply ka a

Isabel: Babe let's go?

C: ah sige. P--pano Yan tsaka nalang tayo usap a may lakad pa kasi kami.

Hinila ni Isabel si Caloy papalabas. Sumakay ng taxi at nawala na nalang bigla. Ako naman ay natameme dun sa entrance at nagulat sa nangyari. Sumama pakiramdam ko sa ginawa nila sakin. Ewan ko ba. Ang tagal kong hinintay na magkita ulit kami ni Caloy ngunit ganto lang nangyari. Sa di ko inaasahan ay bislang bumilis tibok ng puso ko at nanginig ako. Sa galit o sa tampo, ay di ko malaman kung alin. Umalis ako at umuwi na, nakalimutang kumain.

Nalaman kong nagshift si Caloy. Lumipat siya sa kursong Fine Arts. Ang di ko maintondihan ay di na kami naguusap, na parang umiiwas siya sa akin. Di niya sinabing nasa ibang department na siya. Di na kami nagkikita. Di ko na siya contact, na block ata ako. Lahat ng messagea ko sa fb ay unseen. Labis akong nanghinayang sa ginawa niya sa akin. Ganto pala feeling. Narealize ko na na ang sama pala ng ginawa ko sa kanya noon. Taena ang sakit pala sa pakiramadam. Pero bakit naman Caloy, bakit ka gumaganti?

Bihira lang kami magkita, minsan sa Cafeteria, pero minsan lang talaga. Di na siya namamansin. Nagtataka din mga kablock mates at tinanong kung nagaway ba kami. Blocked na ako sa fb niya. Lahat ng means of communication burado na sa pagitan namin dalawa. Minsan nagtatanong si Mama.m tungkol sa amin ni Caloy at tanging sagot ko palagi ay OKAY LANG KAMI. Lumipas din ilang buwan at ganun parin kami. Fastforward, 4th year college na ako. Naalis na din sa isipan ko yung nangyari sa amin ni Caloy, nagkaroon ako ng girlfriend na classnate ko din. Sa kanya nalipat lahat ng attention ko. Masaya ako, ngunit minsan natatanong ko sarili kung may nagawa akong masama kay Caloy para gumanti siya ng ganto. Minsan galit na raramdaman ko sa kanya, minsan ay namimiss ko alang siya.