Club Outdoors (Part 3)
By: Mike
POV Mike
It’s been 5 months nadin. Ang buong team CO na ang nagging barkada ko. Kahit walang akyat, sinasama nila ako sa mga gimik nila. Mostly, nighlife. Sa kanila nadin akong natutong magbasag na utak dahil sa kalasingan.
Si Nikki na ang naging ate ko sa barkada namin. Si Seb naman, naging maayos naman pakikitungo niya. Actually, malapit na kaming magkaibigan, kahit di ako makarelate sa mga trip niya. Although binubully niya ako palagi, ngunit nasasakyan ko naman, kahit minsan naiinis ako. Naging ganun setup namin. Magjojoke siya, tatawa ako. Magjojoke ako, wala siyang imik. Kasunod nun, pambubully na. Haist.
---
Thursday, 11am. Tinatamad akong patayin alarm clock ko dahil napuyat ako kagabi kakarevise ng drawings ko. May isa akong australain client na sobrang demanding. Humingi na ako ng increase sa fee, masyado na kasing time consuming yung pinapagawa niya. Nakatanggap ako ng tex message mula kay Nikki.
Nikki: Bunsoy
Ako: Yep ate
Niyaya niya akong maglunch sa restaurant nila Seb, sa Santiago’s sa Makati. At first hesitant ako dahil alanganin na gising ko tapos bibyahe pa. Naligo na ako agad at nagbihis. Libre naman daw niya. Hehe. I took the MRT at nakipagsisikan. Naligaw din ako dahil tanging Google Maps lang gami ko. Nakita ko din. Nasa Dela Rosa street lang kaya malapit lang sa Ayala Station.
“Welcome Sir!”, sagot ng guard. Tumango lang ako. I saw Nikki in a table, waving her hand, signalling me to join her.
“You look stressed.”, sabi niya.
“Ikaw din”, sabi niya habang binigay sakin yung extra menu na nasa table. “Pili kana. Gutom na din ako. Shocks Bunsoy kung alam mo lang…. etc…”, umandar na naman pagkamadaldal ni Nikki. I did my best na making at magrespond kahit mukha na akong zombie sa lagay kong yun.
Habang kumakain, I examined the whole place. Maganda naman siya, maayos ambiance. Malinis, di masyadong kalakihan. Prices are good at pwede na. Masarap din food nila. Di siya intimidating kasi di naman siya yung tipong pangsosyal talaga na resto.
“So kina Seb pala to… Cool ng place…”, sabi ko habang kinakain yung desert.
“Siya nag mamange neto. Actually meron pa silang isang branch eh, kapatid niya naman yun.”
“Teka, anong meron. Bat nagyaya ka bigla”, tanong ko.
“Actually may favor kasi ako… Um. Here…”, inabot niya sa akin yung isang picture ng lalaki.
“Sino to?”
“Boyfriend ko. Hihihi”, sagot niya habang nakangisi.
“Woah. Pinatulan ka? Haha”
“Gago ka. Eto kasi. Actually, 1st monthsary naming next week kaya naisip kong gumawa ng customized na regalo. Since animator ka naman, naisip kong gumawa ka ng animated version ng picture niya. Yun lang naman. Pero dahil nilibre na kita, di na kita babayarin. Hhahaha!”
“Hahaha. Ang talino mo grabe. Ok na. email ko na alng sayo yung file.”
“Tsaka wag ka maingay. Di ko pa pinapaalam sa buong CO na may jowa na ako.”
Biglang tumunog yung chimes sa door entrance at binate ng guard at ng service crew yung pumasok. Lumingon ako and saw a very familiar man, in faded jeans, sneakers, white polo. Pinupunasan mukha niya gamit panyo niya, halatang pawis.
“Good afternoon. Andyan naba si Lisa? Kagabi ko pa siya kinokontact ayaw maggreply. Yung file pala na binilin ko naprint na ba? Dadanan mamaya nila papa yun…”, nagsasalita siya habang inaayos ang sarili, papasok dun sa may cashier area.
“Uy Sebastian!”, tinawag siya ni Nikki.
“Luh? Kanina pa kayo?”, lumapit siya table namin.
***
POV Seb
Teka, anong meron. Lunch date? Sus, Malabo. Malabo. I went to their table and greeted them. Napansin kong may tinago si Honghang sa bag niyang parang papel. I didn’t bother to ask naman din.
“So, may additional orders ba maam, sir?”, tanong ko habang sumandal kay Honghang.
I joined them, at dahil hindi pa ako kumakain, I ordered nadin. Hindi parin naman madami tao dun kaya sumali na ako sa kanila. Usually kasi gabi lang dinadayo yung resto namin.
“San nga ba tayo next weekend? It’s been two weeks na since yung last climb natin. Hindi pa nag-aupdate si Julius ah”
“Sabi ni Kuya eh wala pa daw siyang idea. Ikaw Hongs, may suggestion?” Natawa lang siya sa sinabi kong HONGS.
“Wala akong alam”, sabi niya.
“Gusto ko yung mas extreme naman”, sabi ni Nikki.
“What if Mt. Daraitan?”, suggestion ko. “I’ve heard na mahirap daw dun. Rizal din”
They both agreed. We messaged Kuya Julius and then he updated the CO page.
Our conversation ended at 6pm. Sobrang haba. Ang kulit din ni Honghang eh, puro corny yung jokes.
***
Hiking 003: Mt. Daraitan, Rizal Province
POV Mike
Tutoo ngang mahirap ang Mt. Daraitan, well in my case, dahil andami ko nang gasgas at sugat. Fuck this life, first time kong makaramdam ng pagsisisi kung bakit pa ako umakyat ng bundok. Maganda yung view oo, pero ingat ingat lang talaga. Masasabi kong training siya sa mga gustong umakyat sa mas extreme adventures. Anyway, I still survived. At the summit, we took pictures. Nakakatakot, nakakalula, pero nakakamangha din.
“Hongs, kunan mo nga ako ng picture. Diyan ka lang ah.”, binigay sakin ni Seb phone niya.
“Okay… Sige tayo ka lang jan…. yan… taas mo mga kamay mo… yan… oh ok na”, at binigay ko ulit phone niya. Di naman siya nahirapan umakyat at bumaba sa mga malalaking bato. Halatang sanay na mamundok tong taong to. Judging by his body built, sporty din siya.
“Ikaw di ka ba papakuha ng picture?”, tanong niya.
“Uh. Baka magviral pa. No thanks. Hahaha”, sabi ko.
“Feeling mo honghang!”
“Exkyush meee. Fwedeng magfafikchoor shayooo”, may nagtanong mula sa likod. Humarap ako sa babae at tinanong ko siya.
“Sa akin?”, tinuro ko sarili ko.
“Ah diyan sa kasama mo. Hihihi”, sabi niya.
-__-
Napahiya naman ako. Inabot sa akin yung phone ng babae at ako na kumuha ng picture nila.
“Pffft-----”, pinigilan lang ni Seb tawa niya at pumayag naman siya sa request ng pabebeng babae.
---
“Seb pakibilis naman natatae na ako”, sabi ko mula sa labas ng CR. Nasa loob pa kasi si Seb naliligo.
“Chill kalang jan Hongs. Lapit na ako. Ah-Ah-Ah sarap…Ah-Ah-Ah…Lapit na---Hahaha”, Gago talaga eh.
“Gago bilisan mo”
After a few minutes. Lumabas siya ng CR ng nakashorts lang at nakasabit yung tshirt niya sa balikat niya. Nakita ko na naman katawan niya. Tumayo siya at nagpose sa pintuan wearing a devilish smile.
“Uh—sorry di mo ako maaakit dahil taeng tae na ako.. tabi na nga jan”, habang pinipigilan ko yung tiyan ko.
“Ayaw”, sabi niya.
“Tabi tabi po”, sabi ko at naitulak ko siya sa tiyan niya. Nanginig ako ng konti nang mahawakan ko abs niya.
“Sus, deny ka pa.”, at umalis na siya.
Somehow naman, tutuo. Nakakaakit nga siya, pero sadyang masakit tiyan ko nun at di ko na naconsider yung thought kung gano siya ka attractive.
After using the toilet, nakahinga nadin ng maluwag. Umupo ako dun sa karenderia kung saan kami susunduin ng van. Ginamot ko yung mga gasgas ko. Busy yung ibang kasamahan naming nage-edit ng ipopost nila sa social media.
Shit ang hapdi. Gasgas sa tuhod, sa binti, sa siko, sa braso, pati nadin sa mukha.
“Daming inury Hongs ah”, yumuko si Seb at tiningnan sugat ko. “Akin na nga yan”, kinuha niya yung alcohol at cotton mula sa kamay ko. Inihanda din niya bandaid ko. “Yan kasi tatanga tanga ka sa trail”, sabi niya. Hala, may gana pa siyang pagalitan ako.
“Uy ang sweet ha”, mula sa likod, inasar kami ni Nikki. Nagulat kami.
“FFFUUUCCCCKKKKK!!!”, napasigaw ako dahil biglang nabuhos ni Seb ang alcohol sa sugat ko.
“Ah sorry. Oh Niks. Kaw na dito. Marunong ka naman sa first aid eh.”, inabot niya kay Nikki ang alcohol at nagmadaling umalis.
“Anyare dun?”, sabi ni Nikki.
---
“Ano Hongs, kaya pa?”, tanong ni Seb sa akin pagkababa naming ng Mcdo Greenfields.
“Pre konting galos lang OA mo”, I carried my backpack and gave him an APPROVE sign.
“Bunsoy, mauna na ko ah”
“Sige. Ingat.”
Isa isa nang nagpaalam ang mga tao. Sina Tricia at Marco, sumakay nang taxi pauwi. Si Nikki naman nag MRT.
“Hongs ingat ka dyan ah. Wag Honghang… Hahaha”, sabi ni Seb mula sa van. Sabay kasi talaga silang umuuwi ni Sir Julius. “Gusto mo hatid ka namin?”
“Wag na. Lapit lang ng condo dito. Sige bye”
Habang naglalakad ako pauwi, naisip ko si Seb. Ang bait na ata ng mokong na yun sa akin.
Continue Reading Next Part
