Late afternoon na ng makauwi ako sa bahay. Nadatnan ko doon si Emil na nag-iimpake ng kanyang mga damit.

“Anong ibig sabihin nito?” ang bungad ko sa kanya.

“Mabuti pa siguro na maghiwalay muna tayo. Baka kasi nasasakal na natin ang isa’t isa. Mas makakaganda siguro sa ating relasyon na bigyan natin ng panahon ang isa’t isa para makapag-isip-isip.” ang nasabi naman ni Emil.

“This is just the first time naman na nagkaganito tayo. Simple misunderstanding lang iyon Emil. No need for one of us to leave. Kaya naman natin itong pag-usapan.” ang nasabi ko naman sa kanya.

“No. Mas makakapag-isip tayo kung maghihiwalay muna tayo. This is just temporary. I’ll be back soon. Kailangan ko lamang umalis. Sana maintindihan mo ako.” ang pakiusap ni Emil.

“Please don’t leave. Lahat ng problema ay may solusyon.” ang pakiusap ko naman sa kanya.

“Let’s give each other time to think about this relationship. Baka sa sobrang pagmamahal natin sa isa’t isa ay hindi na natin iniisip ang ating sariling kapakanan. Puro na lamang ikaw ang aking inaalala. Ganoon din ikaw, ako na lamang ng ako ang inaalala mo. Tama yun. Pero parang hindi maganda yun sa isang relationship. Papaano na ang ating mga sarili. Ewan ko. Pag-isipan muna natin.” ang pagsusumamo ni Emil.

“Hindi kita maintindihan Emil.” ang nasabi ko naman.

“In due time maiintindihan mo ako. Sige na. Let me go muna. I’ll be back naman soon.” ang nasabi naman ni Emil.

Matapos makapag-impake si Emil ay agad na rin siyang umalis ng bahay. Hindi ko na rin siya pinigilan. Lumipas pa ang ilang araw ay hindi na ako nakabalita ng tungkol kay Emil. Kahit sa telepono ay hindi ma-contact si Emil.

Isang gabi habang panay ang scroll ko sa phonebook ng aking celphone ay nakita ko ang number ni Walt. Sinubukan ko siyang tawagan subalit tila ayaw din niyang sagutin ang kanyang telepono. Dati-rati ay sinusuyo pa ako ni Walt na makipagrelasyon sa kanya. Subalit ngayon ay parang ayaw na niya akong makausap. Tila ayaw akong dalawin ng antok ng gabing iyon. Buti na lamang ay may isang taong bumisita sa akin.

“Kuya Gilbert, ikaw pala.” ang nasabi ko ng buksan ko ang gate.

“Wala akong magawa sa bahay. I’m sure wala ka rin magawa ngayong gabi.” ang nasabi naman niya.

“Tara sa loob.” ang anyaya ko kay Kuya Gilbert.

Pagkapasok namin sa bahay ay agad isinara ni Kuya Gilbert ang pintuan. Agad niya akong niyakap at siniil ng halik. Laking pagtataka ko sa ginagawa ni Kuya Gilbert sa akin. Hindi naman dati siyang agresibo noong mga una naming pagtatalik. Pero ngayon ay ganoon na siya ka-agresibo. Hindi naman ako tumutol sa nais mangyari ni Kuya Gilbert. Nakipaghalikan din ako sa kanya. Isa na namang mainit na pagtatalik ang sumunod na eksena sa pagitan namin ni Kuya Gilbert.

Nakahiga pa kami noon sa aking kama at tapos na ang mainit na pagtatalik namin ni Kuya Gilbert ng maisipan kong hiramin ang kanyang cellphone upang tawagan si Walt. Nais ko siyang makausap upang matulungan niya ako kay Emil na magpaliwanag ng lahat. Subalit laking gulat ko ng mabosesan ko ang taong sumagot sa cellphone ni Walt. Boses iyon ni Emil na parang bagong gising lamang. Sa paulit-ulit niyang binigkas na ‘hello’ at ‘who is this?’ ay natitiyak ko na boses nga ni Emil iyon. Hindi naman ako nagsalita. Pinakinggan ko na lamang mabuti ang boses niya hanggang sa putulin nya ang tawag ko.

“O ano na naman yan? Bakit parang natulala ka na dyan?” ang mga tanong ni Kuya Gilbert sa akin.

“Hindi ako nagkakamali. Si Emil yung sumagot. Magkasama sila ni Walt ngayon.” ang nasabi ko naman.

“Ikaw talaga. Sobrang miss mo lang yung tao. Kaya akala mo siya yung sumagot ng phone.” ang nasabi naman ni Kuya Gilbert.

“Hindi ako pwedeng magkamali. Boses nya yun.” ang pagpupumilit ko naman.

“O sige na kung sya yun. Hayaan mo na sila. Nandirito naman ako. Ako na lamang ang papalit sa Emil na yan. Mas nakakasiguro ka sa akin na hindi kita lolokohin.” ang nasabi naman ni Kuya Gilbert.

Hindi na ako nakasagot pang muli. Tama ba ang naririnig ko mula sa mga bibig ni Kuya Gilbert. Tama din ba ang kutob ko na si Emil at Walt na. Mas lalo akong naguluhan ng gabing iyon. Hindi na ako iniwan ni Kuya Gilbert na gabing iyon. Doon na rin siya natulog.

Kinabukasan ay nahihiya akong usisain si Kuya Gilbert sa kanyang nasabi kagabi. Marahil ay nasabi nya lamang iyon para maibsan ang sakit na nararamdaman ko sa pagsusupetsa kina Emil at Walt. Kumakain kami ni almusal ng dumating si Emil.

“Hi Kuya Gilbert.” ang bati ni Emil at parang hindi niya ako nakita na kasabayang kumakain ni Kuya Gilbert.

Tumuloy sa aming silid si Emil. Sinundan ko naman siya. Nag-umpisa na naman siyang mag-impake ng kanyang mga damit.

“Decided ka na ba na iwan ako?” ang mahinahon kong tanong sa kanya.

“It’s over for both of us. Yes, yun ang desisyon ko.” ang tugon ni Emil.

“You were with Walt last night di ba?” ang sumbat ko sa kanya.

Hindi pa rin siya umimik. Nagpatuloy lamang sa pag-iimpake ng kanyang mga damit.

“Nagsasama na ba kayo ni Walt?” ang tanong ko naman sa kanya.

Hindi pa rin niya ako sinagot.

“Please Emil tell me the truth. Kayo na ba ni Walt?” pilit ko pa rin pinaaamin si Emil.

“Kayo na rin ba ni Kuya Gilbert? Akala ko tapos na sa inyo ang lahat at ayaw ng Daddy at Ninong mo na maging kayo.” ang panunumbat naman ni Emil sa akin.

“Ah ok. So ako pala ang may kasalanan kaya ka aalis na.” ang nasabi ko naman.

“Tinawagan ni Kuya Gilbert si Walt kagabi. Yes magkasama kami kagabi. Ako ang sumagot ng cellphone niya. Nalaman ko rin ng cellphone ni Kuya Gilbert yun. Ikaw ba o sya ang tumawag?” ang pag-amin ni Emil.

“Hiniram ko cellphone niya kasi kung ako ang tumatawag ay hindi nyo naman sinasagot ng cellphone nyo.” ang pag-amin ko rin.

“So ngayon alam mo na kami na ni Walt. Masaya ka na ba nyan at kayo na rin ni Kuya Gilbert.” ang mga nasabi naman ni Emil.

“Nagkakamali ka Emil. Nandirito lamang siya dahil alam niya na may suliranin tayo. Huwag mong pag-isipan ng masama si Kuya Gilbert.” ang nasabi ko naman.

“Sige mag-aminan na lamang tayo ng ating tinatagong lihim sa isa’t isat. Yung sa Daddy mo noon ay totoo naman na sinuyo ko siya na makipagrelasyon sa akin. Pumayag naman siya sa kasunduang hindi kita sasaktan. Yung pangako kung iyon sa kanya ang dala-dala ko pa rin kahit wala na siya. Kaya hindi ko inamin ang aming relasyon sa iyo. Minahal din kita kahit papaano. Kaya lamang nakakasakal ang pagmamahal mo. Minsan hindi na ako makahinga. Ikaw na lang ba ang pagtutuunan ko ng aking panahon. Mahirap yun. Siguro maiintindihan ako ng Daddy mo sa hindi ko na maipagpapatuloy ang pangako ko sa kanya na hindi kita sasaktan. Patawarin mo ako pero iyon talaga ang nararamdaman ko. Patawad.” ang mga nasabi naman ni Emil.

Para akong binuhusan ng malamig na tubig ng marinig ko iyon mula sa mga bibig ni Emil. Ni hindi ko malaman ang aking gagawin o sasabihin ng mga sandaling iyon. Pinagmasdan ko na lamang ang paglisan ni Emil. Natauhan lamang ako ng akbayan ako ni Kuya Gilbert.

“Hayaan mo na sya. Kalimutan mo na rin ang lahat ng nangyari. Pasensya ka kung napakinggan ko ang usapan ninyo. Patawarin mo na siya at ang Daddy mo. Nais lamang siguro ng Daddy mo na maging masaya ka rin.” ang nasabi niya sa akin.

“Pero Kuya Gilbert, napakasakit iyon. Sarili ko pang Daddy ang gumawa ng ganoon sa akin.” ang nasabi ko naman.

“Maaaring mali ang ginawa ng Daddy mo. Pero ang nais lamang niya ay maging masaya ka. Nakita niya marahil kung gaano mo kamahal si Emil kaya niya naisipan na makipagkasundo ng ganoon kay Emil. Kalimutan mo na iyon.” ang dugtong pa ni Kuya Gilbert.

Hindi na ako muli pang nakapagsalita. Humgulgol na lamang ako sa iyak. Buti na lamang at nandoroon si Kuya Gilbert. Pinilit pa rin ni Kuya Gilbert na pakalmahin ang aking sarili sa pamamagitan ng pagtatanggol sa nagawang iyon ni Daddy.

Nang mga sumunod na araw ay naintindihan ko rin ang naging pasya ni Daddy tungkol kay Emil. Mahal talaga ako ng Daddy ko at lahat ay ibibigay niya mapaligaya lamang niya ako. Pati nga ang bawal na pakikipagtalik sa kanya ay nagpaubaya siya. Dahil iyon sa pagmamahal niya sa akin. Alam niya mali iyon. Pero mas matimbang pa rin ang pagmamahal niya sa akin. Mas higit siyang liligaya kung liligaya din akong kanyang anak. Sa tama man o maling paraan ay natupad niyang mapaligaya ang kaisa-isa niyang anak sa tulong na rin ni Ninong.

- W A K A S -