By: N. T.

Pagpasok sa paaralan, nanumbalik ang aking sigla. Tila ba may bago na akong mundo maliban sa eskwelahan. May bagong nagbukas para sa akin dahilan upang mas ganahan akong umuwi pagkatapos ng klase. Dalawang mundo na puro kasiyahan ang dulot sa aking damdamin.

Simula noong araw na iyon, hindi ko maintindihan ang aking sarili kung bakit nahuhumaling akong tumingin sa bukol na nagmumula sa pang-ibabang suot ng aming lalaking guro. Nagsimula na akong magkainteres sa paghahambing ng hitsura ng mga lalaki. Noon ko lamang napagtantong guwapo pala ang guro kong ito na kalilipat lamang mula sa Maynila upang magturo sa aming paaralan. Pati na rin ang bukol sa mga nakatatanda kong mga kamag-aral, pasimple kong tinititigan.

Kinahapunan, tinawag ako ng aking lalaking guro upang tulungan siyang mag-igib ng tubig upang idilig sa mga halaman. Nang matapos niya ito, pawis na pawis siya kaya tinanggal niya ang kanyang t-shirt habang itinataas-baba niya ang bomba upang punuin ang timba. Mas lalong umigting ang pagbilis ng pagtibok ng aking puso dahil mas napapansin ko na ang bukol na gumuguhit sa slacks niya na basang-basa na. Mas lalo pang nabuhayan ang aking pagnanasa nang hubarin niya ang kanyang sinturon. Ang pagkalansing nito ay tila nagdudulot sa akin ng kakaibang sensasyon na nagmumula sa pamilyar na pagkakataong pumukaw ng misteryosong pagkatulog ng aking pagiging makamundo. Hindi na ako mapakali pa nang hinubad na niya ng tuluyan ang kanyang slacks. Mayroon pala siyang suot na boxers.

Kitang-kita ko ang malulusog niyang mga binti na napakaputi at walang bahid ng peklat. Hindi na siya nagdalawang-isip pang basain na rin ito. Tuluyan na siyang naligo sa aking harapan. Bakat na bakat ang kanyang malaking ari sa pagkabasa ng kanyang tanging suot. Inabot ko pa sa kanya ang sabong kanyang inihanda habang ipinagsasalok ko siya ng tubig. Napalaway na lamang ako sa aking mga labi nang makita kong sinabon niya ang loob ng kanyang boxers. Hindi ko napigilan ang aking sarili kaya nasilip ko ang ulo nito. Napakataba na tila ligaw na uong ang ulo nito. Hindi niya napansin na ginawa ko iyon dahil may sabon ang kanyang mukha.

Nang matapos na siya, agad siyang nagbihis at bago ako umalis, inabutan niya ako ng bente. Sinabihan niya akong ipambaon ko daw iyon at huwag gagastusin kung saan-saan.

Matapos ang pagsama ko sa aking guro, dali-dali akong umuwi sa amin upang makita si tito Kenneth pero wala siya roon. Gabing-gabi na siya nang dumating at may kasama pang kaibigan. Interesante ang itsura ng kanyang kasama na maputi ang balat at may suot na hikaw sa kanang tenga. Nakasuot ng maluwag na puting damit ang lalaking iyon na kulay tanso ang buhok. Mapupungay ang mga mata na mas lalong pinapatingkad ang kanyang pagkatao ng kanyang maporteng pagsasalita ng tagalog.

Noon ko lamang siya nakita ngunit kinausap niya ako na para bang magkakilala kami. Noon ko lamang nalaman na nakailang beses na pala siyang natulog sa loob ng aming bahay na hindi ko napapansin. Dati na pala siyang pumupunta sa amin ngunit hindi ko siya kinikilatis. Isa siyang matalik na kaibigan ni tito Mario.

Nang gabing iyon, sumama ang aking timpla dahil hindi kami magkatabi ni tito Kenneth. Sa kwarto nila mama siya matutulog ulit kasama ng kaibigan niyang si Amigo at ang hindi ko bati na tito ko. Isang manipis na plywood lamang ang pagitan ng kwarto namin pero pakiramdam ko, isang dagat ang kailangan kong languyin. Nakatulog na lamang ako sa sama ng aking loob habang katabi ang aking kapatid.

Kinaumagahan, maaga akong nagsaing at nagligpit ng mga damit na lalabhan ng tito ko. Pagkaalis namin ng aking kapatid, natanaw ko pa ang pag-uunat ni Manila Boy sa bandang palayan. Naiinis ako sa kanya dahil siya ang dahilan kung bakit hindi ko nasalat ang pinakaaasam kong bagay mula sa aking tiyuhin. Nagpatuloy lang ang mainit kong ulo hanggang sa klase. Napangiti na lamang ako nang ilibre ako ng aking guro matapos niya akong muling utusang magdilig.

Nagkwentuhan kaming dalawa habang binabaybay namin ang malawak na kalsada papunta sa aming bahay. Nagliliyab ang ginintuang sinag ng araw sa mga bundok sa malayoong paroon at ang mga ulap ay naaantok. Doon ko nalaman na wala pa palang asawa si sir Concepcion. Sa kabilang elementarya siya nakapagtapos na hindi kalayuan sa kanilang lumang bahay. Medyo mas malayo ang kanilang bahay kumpara sa amin pero wala siyang reklamo dahil may motor naman siya. Sa totoo lang, may kotse pa nga siya pero magastos raw kaya binenta na lamang niya ito bumili na lamang ng motor.

Sa layo ng aming bahay at tindi ng hihip ng hangin, nangibabaw ang katahimikan sa pagitan naming dalawa habang maingat niyang binabaybay ang daan. Minsan lamang akong sumakay sa motor pero noong mga oras na iyon, pakiramdam ko, hindi magkakamali ang lalaking nagmamaneho sa kanyang ginagawa. Nakakakapit lang ako sa kanyang bewang at nang paakyat na kami sa tarikan, niyakap ko siya dahil sa aking takot. Napangiti ang aking batang-batang guro sa aking ginawa dahilan para bagalan niya ang pagpapatakbo lalo na nang pababa na ang sasakyan sa matarik na sementadong kalsada. Bumagal rin ang pagbagsak ng mga dahon ng Sampalok sa gilid nito na kanya-kanya sa pag-ikot ng kanilang sarili bago bumagsak sa lupa.

Iba ang hihip ng hangin, mahiwaga ang kanyang pahiwatig.

Pagbaba ko, nadatnan pa namin ang aking dalawang tiyuhin at mga katropa niyang naglalaro ng basketbol. Napatigil bigla si tito Kenneth nang makita ang aking guro. Kitang-kita ko kung paano niya iniwas ang kanyang tingin sa aking guro hindi katulad ni tito Mario na inaya pang maglaro ito.

Mabilis na nilisan ni sir ang lugar at dumiretso sa kanilang barangay. Sa totoo lang, dalawang barangay lamang ang layo nito kaya kung tutuusin, malapit lamang sa amin at pwede akong ihatid sundo ni sir pero mayroong daan na mula sa kanila ang mas mabilis ang ruta kaya hindi na siya dumadaan rito.

Pagdating sa bahay, hindi kami nagpapansinan ni tito Kenneth. Nagtatampo pa rin ako sa kanya kaya hindi ko napansin na bati na pala kami ni tito Mario dahil kami na lang ang nag-uusap. Habang nagbibihis, napansin kong halos mapuno na ang lagayan ng mga labahan. Napansin ko rin na mayroong damit doon na hindi sa amin. Naalala ko na, suot ito ng kaibigan nilang si Amigo. Nang ibalik ko na ito, napansin kong may nalaglag na salawal. Hindi ko alam kung kanino ito basta ang nasisiguro ko lang, hindi ito pag-aari ni tito Mario dahil matagal na kaming magkasama at kabisado ko na ang mga gamit niya.

Nang ilapag ko muli ito sa labahan, nakaamoy ako ng Clorox mula rito. Medyo masangsang ang amoy na hinaluan ng pawis kaya ipinailalim ko ito. Nagulat na lamang ako nang makita kong may dalawa pang salawal doon na ang isa ay pag-aari ni tito Mario. Inamoy ko isa-isa at pare-pareho ang amoy ng tatlo. Mabilis akong nagbihis upang tunguhin ang loob ng kwarto nila mama.

Nang gabing humiga ako tabi ni tito Kenneth, nakaamoy ako ng pinaghalong pabango at rubbing alcohol sa kanyang unan. Sa aking pagsisiyasat, doon ko napagtantong ang amoy na iyon ay nagkalat sa buong kutson at sa kumot niya. Mas matindi pa nga ang amoy ng Clorox sa kutson.

Kinutuban ako na tila may kakaibang bagay silang ginawa kagabi kaya nag-isip ako ng paraan upang magkaroon ako ng silipan mula sa kabilang kwarto. Nagulat ako ng biglang pumasok sa loob si tito Mario. Ipinaliwanag ko na nadoon ako upang hanapin ang gagambang tumakas.

Ilang araw akong naghintay ngunit hindi dumadating ang pagkakataon na muli silang magsasamang tatlo. Salit-salitan ang pagtulog ni tito Mario at tito Kenneth sa kwarto bawat gabi. Kapag dumarating ako ng hapon, nadadatnan ko na lamang ang kanilang kaibigan na paalis na.

Ilang linggo ang nakalipas, lumuwas na si tito Kenneth papuntang Maynila. Nagpupuyos ang aking damdamin nang mabalitaan ito dahil hindi na niya ako binigyan pa ng ibang ekspireyensya maliban sa nangyari sa amin nang makaraang umulan. Walang kaamor-amor ko siyang hinayaang umalis.

Ang mga sumunod na araw ay tila ba tagtuyot na nangangailangan ng ulang magmumula sa diyos na nagpaalsa ng lupa sa ilog. Ang aking katawan ay hinahanap ang ganitong sensasyon kaya hindi ko napigilan ang aking sarili na kapain ang tarugo ni tito Mario habang siya ay natutulog dahil sa kalasingan. Hindi na niya siguro napansing ako ang naglalaro ng kanyang matigas na ari o maaring dahil sa matagal na pag-aayuno ng tawag ng laman, hinawakan niya ang aking ulo at pilit ipinasubo ang kanyang dambuhalang alaga. Umupo pa siya upang makitang mabuti ang aking mukhang nahihirapang ipasok sa bunganga ang matabang dulo nito. Katumbas ng pagsakal sa leeg ang pwersahan niyang pagdildil ng aking bibig sa kanyang nanunuklaw na alaga.

Hindi siya natutuwa sa aking mahinang pagpapaligaya kaya pinilit niyang ibaon pa ang aking bibig na dahilan upang halos maipasok ko ang kalahati nito pero bago pa mangyari iyon, sinipat ko nang malakas ang kanyang braso sabay luwa nito. Halos maubos ang aking hininga sa aking ginawa. Nangingilid ang luha sa aking mga mata nang mga oras na iyon at dahil napansin iyon ng mala-demonyo kong tiyuhin, ipinaubaya na lamang niya sa akin kung paano ko nais gamitin ang kanyang pagkalalaki. Itinaas-baba ko na lamang ito habang pilit na hinahawakan ang kahabaan at katabaan nito.

Simula noon, naging mabuti na siyang tiyuhin sa harap ng iba ngunit sa gabi, siya na ang aking katabi at pilit na ipinagagawa sa akin ang mga bagay na ayaw ko.

Tila isa siyang kumander na pilit pinapasabak ang kanyang baguhang sundalo sa labang hindi pa niya napahahandaan ng sapat. Sa bawat gabing siya ay nalalasing, pinipilit niyang ipinapasubo sa akin ng buo ang kanyang tarugo. Hindi ko iyon kinakaya at kahit ilang buwan na ang nakalipas, hindi ko pa rin nagawang isubo ang kalahati nito. Dahil sa pagkabitin, naghanap siya ng ibang paraan upang mapasaya ang kanyang sarili sa pamamagitan ng aking natatagong talento.

Disyembre ng taong iyon nang una kong maranasang makipaghalikan. Itinapat niya ang kanyang mga labi sa aking labi sabay higop sa aking hininga. Matapos ang ganitong pagdampi, isinunod niya ang pagpasok ng kanyang dila sa aking bibig. Noon ay muling kumislap ang aking katawan na tila may bagong kaalamang sumibol sa aking pagkatao. Kakaiba ang sensasyong dala ng pagnamnam ng dila ng iba. Kung ilang buwang nagtiis ang aking tiyuhin sa pagpapakipot ko, sa wakas ay kusa na akong bumigay at natutong ipasok rin ang aking munting dila sa kanyang bibig. Mas magaling siyang sumipsip at sa tuwing nag-iiba kami ng diresksyon, ang pakiramdam ay tila laging bago at nagsisimula pa lamang kami.

Bago ang bagong taon, doon na niya ipinakita sa akin ang kanyang iba pang kasanayan. Hinubaran niya ako hanggang sa wala na akong saplot habang ang lahat ay nagsasaya sa munting programang inihanda ng aming mga kamag-anak sa hindi kalayuan. Naririnig ko ang matitinding pagputok ng mga pulburang nagtatago sa mga paketeng kanilang binili. Napakaingay rin ng mga tugtuging ang layunin ay bingiin ang sangkatauhan. Dahil sa ganitong kapaligiran, walang nakarinig ng bigla akong sumigaw sa pagsundot ng kanyang matigas na ari sa aking batang-batang lagusan. Kakatungtong ko pa lamang ng sampung taong gulang ngunit ang aking karanasan sa ganitong bagay ay malubha na ang hapdi. Tatlong beses niyang sinubukang ipasok ito ngunit hindi kinakaya ng aking pagkatao kahit pilitin ko pa. Napakahapdi ng pagpasok pa lamang ng uluhan nito. Nakuntento na lamang muna siya sa pagpapadaan ng kanyang mahabang tarugo sa linya ng aking pwetan.

Nang magsawa na sa pwesto kong nakatuwad, itinahaya niya ako na gigil na gigil sa pagbagsak ng aking at isinubo ang aking munting ari. Napakagaling niya sa paggawa nito at nang hindi na siya makaramdam ng sustansya, inilabas niya ang kanyang dila habang subo-subo pa rin ang naninigas kong ari. Sinalat nito ang dalawang jolen na nakasilid sa aking bayag. Isa na namang matinding pagkuryente sa aking buong katawan ang nangyari matapos niyang gawin ito sa akin. Ang kanyang dila ay tila sumunsungkit ng mga bituin na kanyang itinatali sa aking murang kaisipan habang ako’y nakahiga sa malalambot na kaulapan.

Halos iika-ika ako nang lumabas kami ng bahay upang manood. May ilang nakapansin rito pero sinabi ko na lamang na nadulas ako kaya yon nangyari. Ang aking tiyuhin, hindi kakikitaan ng kahit anong bahid ng pagsisi sa kanyang ginawa. Habang ang lahat ay talon ng talon sa pagsalubong ng bagong taon, nakatingin lamang ako sa himpapawid na napupuno ng naggagandahang ilaw na ilang segundo lamang itinatagal.

Pinagmamasdan kong maigi ang aking kapatid at ang aking mga kaibigan, lahat sila, masaya. Siguro, mas masaya ako kung hindi ko naranasan ang aking mga naranasan. Pakiramdam ko, ilang taon na ang aking itinanda sa kanilang lahat mula nang magbukas ang aking isipan sa mga bagay na aking patuloy na pinagdudusahan.

Kahit papaano, nakatakas ako ng matagal-tagal mula sa mapang-aliping mga bisig ng aking tiyuhin.

Itutuloy…