By: Codex

Hello. Ako nga pala si Ramil. 16 yrs old nasa senior high student. Maaga ako naulila at ang kasama ko lang sa buhay ay ang lola ko. Ganunpaman, lumaki akong normal tulad ng ibang batang lalaki. Yun nga lang, medyo tahimik at hindi masyadong nakikipaghalo-bilo sa ibang tao. Si Christian o Chris kung tawagin ang nagiisang tinuring kong kaibigan na halos kapatid na rin ang turing ko sa sobrang dikit namin. Sabay kaming lumaki at magkaklase kami simula kinder hanggang ngayon. Pero kahit magkasanggang dikit kami ni Chris ay never akong nakaramdam ng kakaiba sa kanya o sa kahit sinong lalaki. Di katulad ko, si Chris ay mabarkada. Siya ang madalas naaaya lalo na sa pagba-basketball at iba pang gimikan. Lagi niya lang ako sinasabit sa mga lakad niya kung kaya’t nababarkada din kung minsan. Isang araw, umuwe ang tatay ni Chris na si Mang Carlo. Dati ring kilalang basagulero at lasinggero. Iniwan sila neto nuong 10 taon palang kami ni Chris. Dahil sa pagkamatay ng kanyang ina, napilitang bumalik ang kanyang ama para supportahan si Chris at ang kanyang nakababatang kapatid na si Carla. Tulad ng dati, lasinggero pa rin ito. Ang maganda nga lang ay hindi nito nilulustay ang iniwan ng kanyang asawa kaya wala ring problema si Chris sa kanyang ama.

Isang araw, may thesis kaming gagawin ni Chris at napagdesisyunan naming sa kanila kami gumawa ng sabado ng tanghali. Dahil dalawa lang naman kaming magkagrupo. Bago pa mag ala-una ng hapon ay naroon na ko sa kanila ngunit ang tatay neto ang sumalubong at nagbukas sakin. Naka sando itong puti at boxer brief na medyo kalakihan kaya mukhang boxer shorts tignan. Para siyang galing sa kweba dahil sa mahaba nitong buhok at malagong bigote at balbas.

Ramil: Magandang hapon po Tito. Si Chris po?

Mang Carlo: Oy Ramil. Kumusta ka na? Ang laki mo nang bata aah. Si Chris? Hindi niya ba nabanggit? Pinasundo ko kay Carla at may foundation daw sa eskwelahan nila ngayong araw.

Ramil: Hindi naman po nagsabi. Sige po babalik nalang po pala ako.

Mang Carlo: Nako saglit na lang yun. Hintayin mo na. Nasabi niyang may gagawin nga kayong school work pero kinulit ko lang kanina at wala ako sa mood umattend diyan sa mga ganyang event.

Ramil: Ahh sige po.

Hindi ko alam kung bakit pero, hindi ko gusto ang dating ni Mang Carlo simula pa nuong bata ako. Hindi ko maipaliwanag pero pilit na sinasabi ng utak ko na layuan ko siya. Pumasok ako sa loob at agad na dumiretso sa kwarto ni Chris. Tulad ng inaasahan, magulo at maamoy ang kwarto ng mokong. Lalaking-lalaki talaga. Naglinis muna ako ng kaunti at nagsimula na ring gumawa ng kung anong kayang gawin para sa thesis namin. Napansin kong naiwan din ni Chris ang kanyang cellphone kaya pala hindi nasagot sa mga text ko.

Mahigit isang oras at kalahati na ang nakalipas ngunit wala pa rin si Chris. Naalala ko, buong araw na event ang family day ng elementary kaya siguradong matatagalan si Chris. Doon ko napagdesisyunang umuwe at sa bahay nalang muna gumawa.

Pagkalabas ko ng kwarto ay nasa salas si Mang Carlo at nanunuod ng basketball game. Nakabukaka ang mga binti neto at kita mula sa pwesto ko ang kanyang pag-aari dahil wala itong ibang suot bukod dun sa boxers niya. Nakadantay ang kanyang kaliwang braso sa sandalan ng sofa at ang isa naman ay may hawak na bote ng beer. Kita ko ang malalago niyang buhok sa kili-kili. Nag-init ang aking katawan sa hindi ko malamang dahilan.

Lumapit ako sa kanya at nagpaalam

Ramil: Tito. Mukhang matagal pa po si Chris. Sa bahay nalang po ako gagawa.

Mang Carlo: Ha? Anong oras na ba? Malapit na yun. Halika at magmeryenda ka muna.

Ramil: Ay hindi na po.

Yumuko ako bilang pagpaumanhin sa pagtanggi pero sa aking pagyuko ay ang aking pagkapansin sa bukol sa kanyang harapan na nuon ay bakat na sa kanyang suot na boxers. Halatang malaki ito at mataba.

Mang Carlo: Gusto mo ba yung nakikita mo???

Nagulat ako sa kanyang sinabi. Pagkatingin ko sa kanyang mukha ay ang ngising demonyo ang bumungad sa akin. Yung tingin na mapang-asar dahil naaktuhan niya akong nakatitig sa kanyang bukol.

Ramil: U….we.. na. Po…. a… ako. (Sabi ko. Tumalikod ako at nagmadali sa pintuan para lumabas)

Mang Carlo: SUBUKAN MONG LUMABAS!!!

Labis kong kinagulat ang malakas niyang boses na pananalita. Natigilan ako at parang pinako sa aking pwesto.

Mang Carlo: IBABA MO YANG BAG MO AT LUMAPIT KA DITO!

Galit netong sabi. Makapangyarihan ang kanyang mga salita. Wala akong magawa kaya sa takot ko binitawan ko ang aking bag at saka dahan-dahang lumapit sa kanya. Takot na takot ako ng mga oras na iyon.

Mang Carlo: Wag kang matakot. Hindi naman ako galit. Naintindihan ko naman na curious ka lang. Maraming tao ang nagtataka sa kalakihan ng aking burat. Kaya huwag kang mangamba.

Ramil: So…. sorry po.

Ramdam ko na malapit na kong umiyak ng mga oras na iyon. Hindi ko siya matingnan sa mukha. Hiyang-hiya ako sa aking sarili.

Mang Carlo: Hahahaha Okay lang. Umupo ka.

Uupo na sana ako sa kalapit na single na sofa nang binawalan niya ako.

Mang Carlo: HINDI DIYAN!

Sigaw nito na aking kinagulat.

Mang Carlo: UMUPO KA SA SAHIG DITO SA HARAP KO.

Tila mga batas ang mga salita ni Mang Carlo na kailangan kong sundin. Umupo akong paluhod sa harap niya tulad ng kanyang utos. Napatingin ako sa kanyang mukha at kita ko ang ngiting tagumpay sa kanyang itsura.

Mang Carlo: Mahilig ka ba sa malaking titi?? Eto tignan mo ng maigi.

Hinablot niya ang buhok ko at saka tinapat sa kanyang umbok na ngayon ay mas malaki na. Pumupintig-pintig pa ito na labis kong kinamangha. Pilit akong lumaban at pumikit pero malaking tao si Mang Carlo.

Mang Carlo: Bakit? Hindi ba gusto mo yan? Wag ka mahiya. Gusto mo ba malaman kung gaano yan kalaki kapag matigas? AHAHAHAH

Nangliliit ako sa mga sinabi niya. Pero kahit anong pigil ko, ang kalooban ko ang bumibigay. Ramdam ko ang aking katigasan sa kabila ng mga pangliliit ni Mang Carlo.

Mang Carlo: Alam mo ba? Ang mga babae, ayaw sa malalaking titi. Pero yung mga bakla??

Gusto nila yan. Lalo kana Ramil. Libog na libog ka sa mahaba at malaki kong burat. Sigurado ako na ngayong nasa harap mo ang titi ko, matigas at tumatagas na ang precum mo. HAHAHAH

Labis akong nasaktan sa mga sinabi niya kaya pumuwersa ako para makalpas sa kanya.

Ramil: Mali po ang sinasabi niyo!! (Protesta ko)

Mang Carlo: So hindi ka nalilibugan? Sige nga tumayo ka at ipakita mong hindi matigas ang titi mo ngayon!!!

Patay na. Kilala niya ang pagkatao ko. Sigurado akong tatraydurin ako ng aking alaga. Mabubuking niya ako kapag tumayo ako dahil sa tigas na tigas kong ari.

Mang Carlo: Sabi na nga ba. Hahaha. Hayyyy…

Umunat ito at kumambyo. Sumandal siya sa sofa at nilagay ang dalawang kamay sa likod ng kanyang ulo. Hindi ko mapigilang mag-init sa postura niya ngayon. Ang malago niyang buhok sa kilikili. Ang malalaki netong dibdib. Pati ang bilugang tiyan gawa ng pagiging lasinggero. At lalo sa lahat, ang malaki netong sandatang tayong-tayo sa loob ng kanyang boxers. Ito ang labis na nagpapainit sa akin ngayon. Ang bumubuhay sa aking kalibugan.

Mang Carlo: Bakit hindi mo hawakan? Lika dito.

Nasurpresa ako sa kanyang tinugon. Mabilis ang tibok ng aking dibdib. Hindi na kayang magpigil ang aking sarili. Bumibigay na ako sa libog. Unti-unti at nanginginig akong lumapit sa kanya at hinawakan ang garter ng kanyang salawal. Marahan kong itong binaba hanggang sa lumabas ng tuluyan ang kanyang ari. Ang laki. Ang taba. Ang haba at maugat. Napalunok nalang ako ng hagkan ko ito ng aking palad. Napakainit. Sa aking tantiya nasa walong pulgada ito at kasing taba ng lata ng century tuna.

Mang Carlo: Sige. Paglaruan mo. Sayo yan ngayon Ramil.

Nagtaas baba ang aking palad sa kanyang sandata. Nakanganga ako sa labis na pagkahanga rito.

Mang Carlo: Alam ba to ni Chris?

Kinilabutan ako sa kanyang tanong at natigilan.

Mang Carlo: Alam ba ni Chris na isa kang baklang hayok sa burat?

Mang Carlo: Alam mo ba? Mula pa nung bata kayo, alam kong magiging matakaw kana sa titi? Yung mga tingin mo palang sa akin dati at ang mga kilos mo. Alam kong type mo ko dati pa. Tama ba bakla?

Ngayon alam ko na kung bakit. Kung bakit hindi mapalagay ang loob ko sa kanya. Alam ko na dati pa na darating ang araw na ito. Ang kinakatakot ng aking pagkatao. Ang malulong sa matinding libog mula sa ama ng aking matalik na kaibigan.

Mang Carlo: Simula ngayong araw Ramil. Hindi ka na kaibigan ng anak ko. PUTA NA KITA. TANDAAN MO! PUTA KITA!

Continue Reading Next Part