By: Expensive Candy

Sabi nila ang highschool life raw ang pinaka masayang parte ng buhay ng isang estudyante. Kung ako ang tatanungin, hindi lang ito ang pinaka masaya kung hindi ang pinaka masarap din. Ako si Peter at ito ang kwento kung paano ako naging classroom slut ng section namin bago ako tumungtong ng senior high school.

Labing-dalawang taong gulang ako nang una akong tumapak sa campus ng ******* National High School. Ito ang isa sa dalawang pampublikong paaralang pangsekondarya sa munisipalidad namin. Unang araw nga pala ng pasukan pero hindi gaya ng ibang estudyante ay alam ko na ang aking magiging classroom. Hindi naman sa pagmamayabang pero nakapasa ako sa special curriculum na inooffer ng school kaya naman hiwalay ang building namin sa karamihan ng estudyante.

Pagkapasok sa loob ng classroom ay minabuti kong piliin ang isang upuan sa likod at bandang kasulukan nang sa ganon ay hindi ako makakuha masyado ng atensyon. Mahiyain kasi akong bata. Kahit na ilang beses pang sabihin ng mga kamag-anak namin na maputi, matangkad at may pagkachinito ako ay hindi ko pa rin maiwasang maconcious lalo na't ngayon pa lang ay nakikita ko nang may mas may hitsura at higit sa lahat mas matalino kaysa sa akin sa loob ng maliit na silid na 'to.

Nagulat ako nang biglang may bumasag sa katahimikan "Hello! Anong pangalan mo? Ako nga pala si Niño." bati ng katabi ko na kanina pa pala nakangiti sa akin. Sinubukan niyang basahin ang name tag ko, pero gaya ng inaasahan ko ay hindi niya malaman kung anong itatawag sa akin dahil mahaba ang pangalang nakasulat dito. "Peter," huminga ako ng malalim "Peter ang palayaw ko." pagpapaliwanag ko.

Ibinuka niya ang ngiti na kanina niya pa suot at nakita ko ang napakaputi niyang mga ngipin. May kaitiman ang balat ni Niño kaya naman mapapansin mo talaga ang kislap ng puti sa mga ngipin niya. May katangusan din ang ilong nito, habang mapupungay naman ang kanyang mga mata. Ngayon ko lang 'to napansin pero kahawig na kahawig niya talaga si Jaden Smith.

"Peter, gusto mo ba sabay na tayong kumain mamayang lunch? Wala kasi akong kasabay." alok niya sa akin. Tumango naman ako bilang pagsagot at nakita ko ang pagliwanag sa mga mata niya. Mabilis na tumakbo ang oras at natapos na ang unang apat na subjects namin. Madami akong nakilala sa room at nalaman ko rin na ang ilan pala sa kanila ay magkakakilala na.

Habang kumakain kami ni Niño sa loob ng isang kubo sa school, 'di ko maiwasang mapatingin sa mga kalalakihang naglalaro ng basketball sa court. Malambot akong bata at alam 'yon ng pamilya ko pero hindi ko yun masyadong pinapahalata sa ibang tao dahil ayokong makarinig ng masasakit na salita. Pero sa pagkakataon na 'to di ko maiwasang tignan ang bakat sa mga pantalon nila habang tumatakbo kasabay ng pagtalbog ng bola.

"Ayos ka lang ba?" bigla akong natauhan "Kanina ka pa tulala d'yan." may pag-aalalang tanong ni Niño. "A-ahh ayos lang ako hahaha." kahit ako ay hindi makapaniwala, ganito nga siguro kapag highschool na at malayo na sa bantay ng mga magulang.

Natuon ang pansin ko sa ulam ni Niño. Pritong itlog. Nakakalungkot na yuon lamang ang baon niya sa unang araw ng pasukan.

"Tutal may manok pa naman ako, sayo nalang 'tong hotdog ko." tinusok ko ng tinidor ang ulam at inilapag sa baunan niya. "Bakit kasi yan lang ang baon mo? Gugutumin ka n'yan mamayang hapon."

"Ito lang kasi ang nakayanang bilhin ng inay," may lungkot sa boses ni Niño na talaga namang nagpatayo sa mga balahibo ko. "Maswerte nga't mayroon kaming lahat na baon ngayong araw e."

Duon na nagsimulang magkwento si Niño tungkol sa buhay niya. Galing pala sila sa Tacloban, isa sila sa mga pamilyang nawalan ng bahay at kinupkop ng munisipalidad namin bilang tulong. Matagal nang patay ang tatay niya, ang nanay niya nalang ang bumubuhay sa kanila at paglalabandera lamang ang trabaho nito. Minsan ay namamasura siya para makatulong o di kaya naman ay nag-iigib ng tubig. Habang nagbubukas si Niño sa akin ng mga problema niya ay mas naramdaman ko na tumatatag ang pagkakaibigan namin. Isa lang ang nalaman ko simula nang araw na 'yon. Mabuting bata si Niño.

---

Lumipas ang dalawang buwan at medyo nasasanay na ako sa buhay highschool.

"Okay that is all for today, Goodbye class." pagpapaalam ni sir Chris, ang class adviser at Science teacher namin. "Goodbye, sir Chris." sagot naming lahat.

"Tara Peter! Sumama ka sa'min sa comp shop mag-LoL tayo!" bati ni David sakin sabay lamas sa dibdib ko.

Napatalon ako sa gulat "Gago ka hindi naman ako marunong maglaro nun." at pinitik ko siya ng malakas sa noo.

"Aray!" Hiyaw niya. "Madali lang naman e."

"Oo nga tuturuan ka namin!" dagdag pa ni Junior, sabay hampas sa pwetan ko.

Alam kong paraan lang nila ito ng pakikipagkulitan pero di ko maiwasang mabigla sa tuwing gagawin nila 'to sa'kin.

"Hoy! Hindi p'wede may lakad kami ngayon." pagmamalaki ni Niño sa dalawa "Diba Peter?" tanong niya sabay akbay sa'kin.

Natawa nalang ako at lumabas na kaming dalawa sa room. Niyaya ko kasi si Niño na dumalo sa birthday ng pinsan ko. Ilang beses na kasi kaming tumatambay sa bahay, tutal para na rin namin siyang parte ng pamilya kaya naman alam kong okay lang na pumunta siya.

Nasa gate pa lang kami ng bahay pero rinig na ang tugtog sa loob. Pagpasok namin ay nabigla ako sa dami ng tao. Bumungad sa pintuan ng bahay si Kuya Junjun ang kuya ni Junior. "Uy Petes!" Bati nito sabay taas ng dalawang kilay. Kaklase kasi ng pinsan kong si Ate Carla si Kuya Junjun kaya invited din siya sa birthday nito.

"Kuha na kayo ng pagkain dun sa mesa madami pang handa d'yan." alok nito na akala mo e siya ang may birthday haha. "Sige po kuya bababa lang po namin ang mga gamit namin."

Pumwesto kami ni Niño sa lamesang malapit sa mga pagkain para naman mabilis kaming makakakuha uli. "Niño baka gusto mong mag-uwi para kina tita, ipagbabalot kita?" tanong ko kay Niño na talaga namang sarap na sarap sa pagkain. "Sige, siguradong matutuwa ang inay."

Tumayo ako, kumuha ng plastic at ipinagsandok ng menudo si Niño. Habang nagbabalot ay napatungo ang mata ko kay Kuya Junjun, sobrang tangkad niya. Sigurado akong paglaki ni Junior ay magiging kamukha niya ito. Napabaling ang mata ko sa kaselanang bahagi ng katawan nito, nakakalungkot at walang bakat na makikita. Juts, sa loob-loob ko. Bigla akong nagulat ng may lumapit kay Kuya Junjun na maputing lalaki. Ang amo ng mukha nito pero mukhang lalaking lalaki dahil sa makapal na kilay at maigting nitong panga. Kamukha niya si Bruce Roeland.

"Nandito pala si Ave?" tanong ni Niño sa'kin medyo nagulat akong napatingin sa kanya. "Kilala mo siya?" tanong ko naman.

"Oo, famous yan sa school. Ang alam ko parte siya ng basketball team ng school natin." Napabalik ang mga mata ko kay Ave. S'yet hot na nga, athlete pa.

Bumalik na kaming dalawa sa lamesa namin at saktong bumuhos ang napakalakas na ulan. Kaya naman nagtakbuhan paloob ang mga bisitang nasa labas ng bahay.

"Hala Niño paano ka makakauwi n'yan?" may pag-aalalang tanong ko.

Lumapit ang Ate Carla sa'min. "Peter magstay-over ang mga kaklase ko rito, baka gusto mo na kayo rin ni Niño? Mataas na kasi ang tubig paglabas ng kanto natin."

"Sige ate ipag-paalam mo nalang ako kina Dadi." sagot ko. Nanghiram naman ng cellphone si Niño para makitawag sa kanila. Naintindihan naman ni tita ang sitwasyon kaya pinayagan niyang magstay over si Niño.

Kasama ni Ate Carla ang mga babae niyang kaibigan sa kwarto. Sa sala naman natulog ang mga lalaki niyang kaklase. Kami ni Niño ay natulog sa kwarto ng Ate Candy ang nakakatandang kapatid ni Ate Carla na kasalukuyang nag-aaral sa Maynila.

Iilang oras palang kami roon pero malalim na ang tulog ni Niño, sa palagay ko ay dahil ito sa lakas ng aircon sa silid. Napansin ko tuloy ang bukol sa harapan niya.

Nilapit ko ang mukha ko rito at inamoy-amoy ito. Nakakalibog isipin kung kasing itim ng kutis ni Niño ang malaking alagang tinatago niya sa ilalim ng slacks niya. S'yet kung hindi ko lang kaibigan 'tong si Niño siguro ay dinakma ko na siya. Itinaas ko ang kamay niya at ipinupwesto ang mukha ko sa kili-kili niya. Matapang ang amoy ng katawan ni Niño, masarap at nakakaadik. Sininghot ko ito na para bang nasisiraan ng bait, isiniksik ko ang mukha roon habang pinagmamasdan ang maamo niyang mukha habang natutulog hanggang sa makatulog na rin ako.

---

Pagkaraan ng ilang linggo, magkakasama kami ng mga kaklase kong tumatambay sa may plaza para magpractice ng sabayang pagbigkas. Pero dahil nalate ang leader namin na si Criselle ay naglalaro muna kami ng mga kagrupo ko. Ang mga kagrupo ko ay sina David, Jen, Kobe, Phoebe, at Liza. Sayang nga at wala ang grupo nina Niño, sa ibang lugar kasi sila nagpractice para hindi raw makopya ng iba ang ideas nila.

Habang naghahagaran-upo kami napansin ko na nagpapractice din pala ng jingle ang mga seniors namin sa plaza. Nakita ko sina kuya Junjun, napaka lambot ng katawan niya talagang giling kung giling. Pero ang pinakapumukaw sa atensyon ko ay si Ave na kanina pa di mapakali at parang hirap sumabay sa iba. Sobrang tigas ng katawan niya. Noong lumapit ako ng kaunti sa kanila saka ko lamang napansin ang dahilan. Tinitigasan siya. Pinipilit niyang itago iyon pero halatang halata dahil sa umbok sa basketball shorts niya.

Umaayos ang lahat ng mga kagrupo ko nang dumating na si Criselle. Ilang oras na kaming nagp-practice ng speech choir namin pero hindi maalis ang tingin ko kay Ave.

"Hoy Peter, umayos ka nga d'yan. FORMATION!" bigla akong natauhan at bumalik sa pa pagp-practice.

Sa totoo lang medyo nasasayang ang oras namin. Kanina pa kasi sila nagtatalo kung anong magandang formation at delivery. Ninety-nine percent awayan, tapos 1% actual practice ganun.

Natigilan kaming lahat nang nagsilapitan ang mga senior namin. Mukhang gusto nila kaming panuorin. Napukaw na naman ni Ave ang atensyon ko dahil kanina niya pa hinihila pababa ang t-shirt niya para takpan ang bakat sa shorts niya.

"Nako hindi kayo makakabuo niyan kung hindi kayo makakapagdecide agad ng formation at sequence." payo ni Ate Bianca. "Magbreak muna kayo, isipinin niyo na lahat ng suggestions niyo, tapos pag-usapan niyo after."

Nagsialisan ang iba para bumili ng tusok-tusok at palamig. Hinahanap ng mata ko si Ave pero hindi ko siya agad nakita. Napansin ko nalang na may dali-daling tumakbo papuntang public CR. Agad ko naman itong sinundan.

Bumungad sakin ang mapanghing amoy sa loob. Walang tao, p'wera sa isang cubicle na nakalock.

Siguro ay si Ave ang nasa loob nito.

Sinubukan kong pumasok sa katabing cubicle nito. Nilapat ko ang tenga ko sa manipis na partisyon nito para pakinggan kung anong ginagawa niya, ngunit wala akong naririnig. Lalabas na sana ako nang makita ko ang isang di-kalakihang butas malapit sa pinagdikitan ng aking tenga kanina.

Sinipat ko ito gamit ang aking kanang mata. Nanlaki ang mata ko sa aking nakita. Si Ave nakaupo sa toilet seat habang nagjajakol. Gigil na gigil ang mukha ni Ave. Mas lalong lumakas ang kaniyang dating. Napatutok ang mata ko sa kaselanang bahagi ng kanyang katawan. Mapula ang ulo ng titi niya, habang sobrang puti naman ng katawan nito. May kaunting kulot na bulbol din ito. Mahihinang ungol ang pinakawalan niya sabay taas-baba rito. Grabe ang sarap.

Maya-maya'y napatingin siya sa butas at nagtama ang mga mata namin. Nagsitayuan ang mga balahibo ko sa katawan. Sa pagkabigla, tumama ang braso ko sa pinto na gumawa ng isang malakas na galabog.

"SINONG NAND'YAN?!" Galit na sigaw ni Ave. Narinig ko ang malakas na kaluskos sa kabila. Mula sa ibaba, nakita kong palabas na siya at papunta sa akin.

Agad kong sinipa ang pinto palabas upang ilock pero itinulak niya ito papasok para buksan. "LUMABAS KA D'YAN!" Naglaban kaming dalawa.

Nangatog ako sa takot. Paano kapag sinabi niya sa mga tao sa labas na binobosohan ko siya? Paano kung makaabot kina Dadi? Para akong maiihi sa sobrang takot.

Dahil nga may kalakihan ang katawan ni Ave at higit sa lahat isa siyang atleta ay hindi nakakagulat na natalo niya ako sa pagsasara ng pinto. Hinawakan niya ang kamay ko at pinilipit ito, "ARAYY!" At tuluyan na niyang nabuksan ang pinto.

Pumasok siya sa loob at tinitigan ako. Kita ko ang pagsasalubong ng kilay at galit sa mukha niya. Iniyuko ko ang ulo ko at nararamdaman kong malapit nang bumagsak ang luha sa mga mata ko.

Nagulat ako nang ilagay ni Ave ang kamay niya sa ilalim ng panga ko at madiing pinisil ang dalawang pisngi ko gamit ito. Itinaas niya ang mukha ko sabay lapit ng mukha niya.

"Makinig ka. Walang dapat makaalam nito. Maliwanag?" pagbabanta niya sa'kin. Tinitigan ko lang siya habang nangingilid ang luha ko.

"Sumagot ka! Malinawag ba?" Mas dumiin ang hawak niya sa'kin.

"Opo." Sagot ko at tuluyan nang umagos ang luha sa mga mata ko.

Itinulak niya panga ko paatras sabay bitaw rito. Tatayo na sana ako palabas ng marinig ko ang isang lagitik. Natigilan ako. Nilock ni Ave ang pinto.

Napatingin ako sa kanya na may takot. Itinulak niya ako pabalik sa pagkakaupo.

"Ngumanga ka." utos niya. Hindi ko alam ang gagawin ko. Nangangatog pa rin ang tuhod ko sa takot.

"Sabing ngumanga ka!" Binanat ni Ave ang bibig ko gamit ang dalawang hinlalaki niya. "Takam na takam ka palang pinapanood akong magsarili, p'wes papatikimin kita."

Ibiniba ni Ave ang shorts at brief niya. Tumambad sa harap ng mukha ko ang matigas na ari niya.

"K-kuya, baka p-po hinahanap na nila tayo." Pagmamakaawa ko sa kanya. "May speech choir p-pa po k-kami."

"Dami mong satsat." Inis na tugon ni Ave. Pinandilatan niya ako at nginisian. "Edi magpractice ka dito. Gamitin mo tong mic." Sinampal niya sa mukha ko ang maiinit na titi niya.

Pilit niyang pinasok sa loob ng bibig ko ang naghuhumindi niyang ari. Dahil sa sobrang kaba ay agad itong sumayad sa aking ngipin.

"Tangina ayusin mo gago, masakit." Hinatak niya pataas ang buhok ko. Pigil ang sigaw ko sa mga pananakit na ginawa niya.

"Putangina mo nganga!" Ngumanga naman ako ng sapat upang maipasok ng buo ang titi niya. "Lakihan mo pa! Pag yang ngipin mo sumayad uli bubunutin ko yan."

Halos masuka ako sa tuwing isinasagad niya ang pagpasok sa bibig ko. Naghalo ang lasa ng laway, pre-cum, pawis mula sa titi ni Ave at pumapatak na luha sa aking bibig. Nakakabaliw. Pero napakasarap.

"Oh ano na, magpractice ka na ng group activity niyo gamit tong mic ko." Hindi ako umimik at tulala ako sa lahat ng nangyayari.

Malakas na hinatak ni Ave ang buhok ko, "Tangina mo dami mong satsat kanina tapos ngayon ayaw mong magsalita, magpractice ka!" Pumipintig na ang ugat sa ulo ko sa sobrang sakit ng ginagawa niya.

"I-I am a Filipino, in -urgh urgh urgh- inhe-heritor of a -ughh- glorius past…" Habang nagsasalita binarurot ni Ave ang bibig ko ng mabilis, "H-ughh-ostage to the u-ugh-ncertain future."

"Tama na nga yan. Ilabas mo dila mo. Lalabasan na ako." Agad ko namang sinunod ang utos niya. "Yan good dog, shet eto na."

Tatlong magkakasunod na putok ang inilabas ni Ave na karamihan ay tumalsik sa dila ko at ang iba naman ay sa pisngi ko. Ang pakla ng lasa nito.

Sinakal ni Ave ang leeg ko, "Lunukin mo." Wala akong nagawa at tuloy-tuloy kong nilunok pababa sa lalamunan ko ang tamod niya.

Tuyo na ang luha sa mga mata ko pero ang pagkabog ng dibdib ko simula kanina ay hindi pa tumitigil.

"Linisin mo yang mukha mo." Hinagis sa'kin ni Ave ang bimpo na binunot niya mula sa kanyang bulsa. "Uulitin ko. Wala kang pagsasabihan ng mga nangyari." Itinango ko ang ulo ko at lumabas na siya ng cubicle.

Napasalampak ako sa pagkakaupo at hindi makapaniwala sa mga nangyari. Para akong mawawala sa katinuan.

---

Kinabukasan nakakuha kami ng mababang marka dahil walang kaisahan ang speech choir namin. Sobrang wala rin ako sa sarili dahil kagabi ko pa iniisip ang mga nangyari.

Nagpaalam na si Ms. Anne ang last teacher namin ngayong umaga bago kami mag lunch break.

"Okay ka lang ba Peter?" May pag-aalalang tanong ni Niño. "Kung yung score niyo sa speech choir ang iniisip mo, hayaan mo na yun at least ginawa niyo ang best niyo."

Hindi nalang ako umiimik at patuloy lang kami ni Niño sa paglalakad papunta sa kubo na aming kinakainan.

Tama si Niño. Dapat siguro ay kumalma muna ako. Umupo na kaming dalawa at binuksan ang bugong na dala namin.

"Itlog na namana ng baon mo?" Tanong ko kay Niño, "Hati na tayo rito sa ulam kong spam."

"Salamat ha, Peter" Napayuko si Niño, "Medyo kulang kasi ang kinita ng Inay noong nakaraang buwan. Kailangan talaga naming magtipid."

Nakakalungkot naman ang kalagayan nila. Agad kong tinapik ang balikat niya, "Makakaraos din kayo. Tiwala lang." Malawak na ngiti ang isinuot naming dalawa.

Pero biglang napaltan ng takot ang ngiti ko nang mapatingin ako sa Grade 9 building. Si Ave at si Sir Chris, ang adviser namin, nagbubulungan. Napaigtad ako sa pagkakaupo. Nakatingin silang dalawa sa akin.

Itutuloy…