By: Kiel

9 pm when I got there at buti na lang kahit papaano e tumigil na ang ulan sa pag hagulgol pero hindi ako. Ending? Kumain akong mugto ang mata yung para bang parang narape na ang gulo ng buhok, mugto ang mata at damitang parang hindi napag isipan. Dun na ako kumain mismo sa resto nila, buffet. Nagsasalin ako ng yelo sa baso ko para sa juice ng maalala ko nanaman ang lahat, grabe no may mga tao pala talaga na kayang kaya kang pag laruan. Yung mga taong walang clue sa kung ano man ang napagdaanan mo sa buhay kasi wala naman silang paki-alam other than themselves at yung….

Guy: uhmm excuse me, are u okay?

Tiningnan ko lang sya ng blanko.

Me: do I look like im not okay? (sabi kong may pagka galit)

Guy: uhmm yea? At puno na ng yelo yung baso mo. puro yelo lang ba kukunin mo?

Ay pucha napuno na nga ng yelo at wala ng lugar para sa juice at aapaw na. shit di pwedeng mapahiya kailangan panindigan ko to.

Me: YES! And u don’t care

Sabay irap. Di man lingid sa kaalaman niya e nakita ko siyang ngumisi bago pa man ako nag walk out.

Dumako yung tingin ko dun sa matabang batang lalaki na ang sarap nang kain ng ice cream, halos mapuno na yung mukha nya ng chocolate. Yung mga tao sa paligid ko kanya-kanya ng gawain pero miski isa walang kaide-ideya sa pinagdadaanan ng kung sino man sa amin. Kaya ang hirap humusga ng iba e, tignan mo ko nakapantulog at gulo-gulo pa ang buhok, daig ko pa yata ang isang palaboy, naisip ko tuloy kung hindi siguro ako nakasasakyan malamang hindi ako pinapasok dito ng mga gwardiya. Naiinggit ako dun sa bata kaya ayun kumuha din ako ng ice cream tsaka tatlong platito ng leche plan. Tama nga sila, masarap kumain pag malungkot ka. Kaya go, kain lang ng kain girl. Ikain ang sakit at hinagpis. Lintik naman oo, kung kailan ako kumakain tsaka naman ako nagbreakdown, ito kasing magnanay sa harapan ko kung magyakapan akala mo naman unang beses magkita. Pero nagiiyakan din sila, nakikiramay ata sa akin.
Yung girl naman may maleta pa, siguro galing kung saan tapos nagreunion. Ano ba yan pati tuloy ako nagiiniyak na dito kaso wala naman akong kareunion, solo lang. magang maga na yung mata ko at pati tong mga waiter pinagtitinginan na ako, lintik na yan baka akala nila baliw ako.
“hi” sabi ng isang lalaking hindi ko maaninag ang mukha.
Pinunasan ko muna yung mukha ko bago ko siya hinarap.
“uhmm hi”
“hindi na kita tatanungin kung okay ka lang dahil from that look, it’s obvious that you’re not”
Ano daw choknut? Nakakain ba yun? Ewan.
“here” sabay abot ng isang puting panyo.
“ay naku okay na ko oo, salamat na lang. eto o napunasan ko na yung luha ko hehe”
“hindi naman to para sa luha mo” lumapit sya sa akin ng unti at bumulong “sa muta mo sa mata tsaka sa sipon mo, medyo nakakailang kasi e” tapos medyo natawa pa sya.
Lintik pahiya agad ako dito a. dali dali kong kinuha ang panyo at tumalikod sa kanya. At ginawa ko na ang dapat kong ginawa bago pa man ako pumunta dito.
“salamat ha, lalabhan ko muna ha nakakahiya naman sayo”
“don’t worry, it’s yours”
At nang maaninag ko ang mukha nya? Sya pala yung epal na pumuna ng paglagay ko ng yelo sa baso. pero in all fairness nga naman sa kanya oo. Ang tangkad, singkit, mapulang labi, makinis, buhok na parang kay Vhong Navarro at nakabrace. Eng kyet me nemen nete. Pero sa ganitong estado ko e mukhang wala ako sa mood para magkilig kiligan pa. basta ang alam ko, yung mga taong pinaniniwaaan ko at pinagkakatiwalaan ko sa loob ng 15 araw, nagawa akong maloko.
Umupo siya sa harap ko pero patuloy lang ako sa pagkain. Nakakairita man pero parang ang sarap sa feeling? Ang gulo no. ganun talaga lalo na pag may pogi dito sa harap, di ka makaconcentrate. Di mo alam kung ano talaga ang gusto mong kainin. Chos! Mala imbestigador pala tong si kuya kung maka dig in ng information wagas. Pero dahil sa wala nga ako sa mood lumandi ng pisikal, nasagot ko lahat ng sagot nya ng walang pag aalinlangan.
“Are you still a virgin”
“ANO?!” at maubo ubo akong nag aayos ng sarili. Tama ba ko ng dinig o malibog lang talga tong lalaki nato?
“I invoke myself against self-incrimination, WAITER!” sabay sign ng bill. Matapos mabigay sa akin ni waiter ang bill nilagay ko na lang yung pero ko at dali daling tumayo. “keep the change o ibigay mo na lang sa kanya, kailangan nya yan pambayad sa mga pick-up girls nya” dagdag ko sabay walk-out.
“teka teka, sorry may nasabi ba kong mali?”
“ay talagang tinanong mo pa ko nyan ha”
Dali-dali kong nilakad and daan ko papuntang kwarto. Yun buti na lang at mukhang natauhan si ugok. Tanungin ba naman ang birhen kong pag-aari! Ano bang tingin niya sa akin, katulad ng mga babaeng nyang mga kati na hindi sapat ang pagkamot sa mga pader? Pagkabukas ko ng pinto ng pinto ay dali dali akong pumasok, nagulat na lang ako ng biglang bumukas ang pinto at may isang ugok na pumasok.
“hi. Uhm sorry may naiwan ka kasi” painosenteng mukha nito
“WALA AKONG NAIWAN” pag sigaw ko
“meron nga kasi”
“at nasaan nga aber?”
“ako” habang tinuturo ang sarili na amaakto pang paiyak. Lumapit ako sa kanya at sapilitan syang itinutulak palabas ng kwarto.
“arayyyyyy! ano bang ginagawa mo ha? okay im sorry. I had to ask if u were still, ano yung ano, basta. Kasi u look like u were raped or something”
“aba sumosobra ka na ha! lumabas ka na kung hindi sisigaw talaga ako ng rape”
“okay okay. Can I ask u something?”
“NO. rape rape rape”
“hey hey hey. Stop oh God!”
Matagumpay ko naman siyang napalabas at nagmukmok mag-isa sa kwarto. “itsura nun? Feeling close si gago tapos sasabihan pa akong mukha akong narape?” pumunta ako sa harapan ng salamin para tignan yung sarili ko. “tangina may point pala talaga sya” okay I admit it.
Kinabukasan, as usual Halos walong minuto na akong nakatitig sa blankong kisame ng aking kwarto, nakatulala at nakanganga. Sa hinaba-haba ng pakikipagtitigan ko sa kisame, ni-hindi ko na namamalayang tumulo na pala sa bibig ko ang aking laway. Kadiri naman. Talo ako sa pakikipagtitigan. Sa aking pagkurap, isang luha ang bumagsak dulot ng sakit sa tagal kong nakatulala. Pero wala pa rin.
Hindi ko pa rin alam kung paano sasagutin ang tanong na “bakit niya nga ba ako pinag laruan”

Makalipas ang halos isang oras na pakikipagtitigan sa kisame, buo na ang loob ko na lumabas ng kwarto at magpahangin sa labas. Matapos kong mai-lock ang pinto e

“grabe anong oras na” tumingin sya sa kamay niyang wala namang relo “11:00 am na tapos kakagising mo lang?”

“ay close ba tayo? Kasi sa pagkakatanda ko hindi kita kilala at hindi ako nakikipag associate with someone who has a questionable background you manyak!”
“ay grabe sya, okay im han”
“tangina?”
“owww I’ts james not tangina hehe”
Ay pota baliw na ako. James pala, pagkakadinig ko han. Hayup!
“oww sorry” tapos dali dali lang akong naglakad papuntang tiangge
“hanggang saan mo ko susundan?”
“hanggang sa malaman ko pangalan mo?”
“teka nga, ano bang deal mo? bakla ka ba? Kasi ako oo e tapos sunod ka ng sunod”
Sabi kong medyo may pagka-mataas na boses at dahil dun lahat ng tao sa paligid namin ay nakatingin na sa akin, sa amin.
“bakla” sabi ng isang mamang tindero
Dahil sa inis ko e dere-deretcho na akong naglakad. At buti na lang paglingon ko sa likod e wala na siya. Hays di ko talaga keri lumandi, obvious naman na parang walang matinong balak yung mga ganung lalaki. Ulol nila.
“ice cre… oh shit sorry, fuck!”
Tangina! Pag lingon ko sakto pa sa mukha ko yung ice cream. Bwiset!!!!!
“hindi mo ba talaga ako titigilan?”
“okay wait. Ganto na lang, samahan mo kong mag lunch and if that still doesn’t make you interested, lulubayan na kita kiel”
“e kung… what? How did u know my?” medyo kinakabahan kong pagsagot
“lets go”

Sa restaurant

“kiel” sabi nitong medyo Pabulong
Eto na yun. Ganito yung mga napapanood ko at mga nababasa sa mga books e na yung bida malalaman niya na ampon siya or mayaman pala siya at kung mamalasin e baka may taning na ako o di kaya mamatay. Taena naman o.
“kiel I need to tell u something. Im sorry I didn’t tell you this before….”
Potaaa! May nabasa na akong ganito. Oo, hindi kaya soulmate kami before tapos naaksidente ako tapos nagkaamnesia? tapos di ko na siya maalala then araw-araw siyang nagtiya-tiyaga sa akin omgggggg.
“I lied” sabi niya
“you lied what?”
“wala talaga akong sasabihin, wala lang kasi akong kasama kumain e hehe sorry”
“tangina?”
“again, its james not ….”
“okay. Maybe you’re bored as hell pero wala akong time para makipag lokohan sayo.” Tumayo na ako kasi talaga namang nanggagalaiti na ako sag alit.
“and please, leave me alone” isang luha ang pumatak sa mata ko. Yes nabilang ko talaga siya.
Ano bang trip ng mga tao ngayon? Ako? May pabuya ba na milyon kapag naloko ako? O may nakalagay ba na “lokohin niyo ko” sa noo ko? Im so fucking tired fuck.
“ringgggg”
Tumatawag na si belle. What do I do? Shit.
“hello? Kiel, where the fuck are you now? Are fucking nuts you fucktard (fucking retard) little shit?” ay grabe, galit na galit na siya, take note ha hindi pa yan yung worst niya.
“belle I know…”
“are u gonna tell me where the hell did u go or im just gonna call your dad and trust me kiel…”
“OKAY! Im in batangas”
“what the fuck are you doing in batangas?
“kailangan ba mag English? Tangina naman o nape-pressure ako sayo e. uuwi na ako okay, sorry”
“you better be here kiel by midnight kung hindi tatay mo na ang susundo sayo diyan!”
Tapos binabaan na ako. I know galit na galit siya kasi hindi nga ako nagpaalam and obviously wala pa siyang ideya sa mga nangyayare. So I texted her.
“belle, bukas na ako uuwi ha di ko pa kasi kayang mag drive? Thank you bels labyuu mwaaaaa!”
“k.” at least okay na diba.
So para naman mahimasmasan ako sa lahat ng nangyayare e napagdesisyonan ko na lang na mag bistro. So habang pumapapak ako ng chicken wings partnered with beer sa isang corner e nakita ko si james na nasa bar station serving people. Nakakaguilty naman kasi yung ginawa ko, I mean kahit papaano e naging mabait naman siya. And I was being rude. So I approached him to tell him im sorry. Yun lang mga bes wag kayong ano.
“hi” pagbati ko
“yes sir?”
“uhmm james kasi”
“sir?”
“im sorry”
“sorry sir what”
“sorry james”
There you go, nag smile na siya shit. Papalapit na siya sa akin ng may hitad na tukong tumawag sa kanya.
“can I have an orange juice please?” sabi nitong parang may sakit sa kamay na hawak ng hawak sa buhok niyang dilaw.
“cen I hev en erenge jes ples” panggagaya ko dito.
Buti na lang at di niya ko narinig kasi mukha siyang amazona na kaya akong patumbahin agad agad.
“sorry sir di kia maintidihan e, can we talk outside?”
“yes sure” ako pa ba papabebe?
Nagpaalam pa siya sa kasamahan niya bago kami lumabas at dinampot ang isang itim na bag. Lumipat kami ng bistro kasi baka raw makita siya ng namamahala at ma-fire pa siya.
“namiss mo ko?” pang bungad niya
“ulol”
“so ano nga?”
“sorry na nga kasi. E akala ko naman kasi may sasabihan ka talaga sa akin, kinabahan pa ako tapos wala naman pala talaga. Paasa”
“anong sorry? May utang ka pa no! ako kaya nagbayad ng order mo dun sa resto”
“oo nga pala about diyan. Akala ko mayaman ka? Pa-english English ka pa tsaka hoy ikaw nagdala sa akin dun no kaya dapat ang ikaw magbayad. Lelang nito.”
“mayaman lang pwede mag English?”
“I mean kala ko tourist ka din”
“oo nga, turista din ako dito. for a month now actually. Pangatlong araw ko pa lang sa bar.”
“e bakit mo nga pala ako sinusundan?”
“feeling ka?”
“hoy totoo kaya! So bakit nga?”
“naalala mo yung gabing kumain ka sa hotel na para kang na-rape? May naiwan ka nga kasi talaga.”
“ay we? Ano ba?”
“ako nga kasi kulit nito” pagpapakyut pa niya habang kumakamot sa ulo niya
O di ba maglalaro nanaman si gago.
“o o o wait san ka pupunta? Wo-walk ka nanaman? O eto na!” sabay abot sa akin ng isang bagay”
“shit akin nga to.” yung mga ids ko nalaglag pala nung nagbayad ako dun sa waiter. Kaya naman pala alam niya yung pangalan ko.
Forward natin ng unti. James Cojuangco, 23 at anak ng parehong malalaking negosyante sa manila. Maybe you were asking if kung mayaman talaga siya then bakit siya nasa batangas at nagtatrabaho sa isang bistro? Well you are not alone, I asked him that question to which he immediately answered honestly.
“I was looking for a quiet life, a normal one. Yun bang nagagawa mo yung mga bagay na gusto mo without people limiting and forcing you to be just like one of them. I wanted to be the person that love what’s he do and discover what his capabilities beyond that comfort zone is. Kiel, I’m tired of taking people’s orders” seryoso niyang lintaya.
“james, you work in a pub, you take people’s orders hahaha” pagbasag ko sa kaseryosohan niya.
“well its different” seryoso pa rin siya.
Eto kasi talga yung sakit ko, whenever someone is trying to start a drama, naghahanap agad ako ng escape para maiwasan yung situation. Never kong hinarap dahil ewan? Defense mechanism? Kagaya noong kay Han, the only option I always have was to get away from it. Magtago hanggang kaya.
“im sorry” okay im wrong.
“you don’t need to. alam mo masyado na tayong seryoso. Why don’t we just go somewhere we can have fun?” oh this should be interesting
“sige, pero may request ako.”
“yes?”
“tantanan mo na ako sa englishan? Kung okay lang naman”
“hahaha you’re funny kiel”
Almost 12 am, nasa tabing dagat padin kami, halos naka tig 6 na kaming Smirnoff na mayroon lang I think 6% alcohol e mukhang bagsak na tong si james. Ako nahihilo lang siya dancer na. hays
“ikaw” sabay turo niya sa akin ng seryoso “anong deal mo? why are u here?”
“nagtatago? Escaping from reality”
“huh?”
“wala, tinakasan ko lang yung problema sa amin”
“hulaan ko lovelife? Family? Money? Work”
“and dami mong choices. Actually family and ex, wait no, not ex, hindi siya counted since pustahan lang naman”
“pustahan?”
“and dami mong tanong alam mo ikaw lasing ka na. halika na”
“not going anywhere until u tell me what happened”
“naknang! Nageenglish ka nanaman. Okay. Si ano, si Han nakilala ko sa isang event tapos lumabas labas kami for a while then eventually sinagot ko siya. Tapos kahapon lang I found out na pustahan lang pala nila akong magkakaibigan. Ginawan pa niya ako ng pang black-mail kung sakaling kulitin ko daw siya. Ang effort niya no! ang masakit lang e yung pang…..”
“zzzzzzz” humilik na si gago. Pagtapos akong pagkwentuhin, tutulugan lang ako? Nice!
“what a great listener! James, tumayo ka na, ano ka ba! Hindi ko alam kung saan ka nag sstay. Hoy james!” naknang q-tips naman to may alagain pa ako syete.
Di na niya nasabi kung saan siya nag sstay kaya naman dinala ko na siya sa room ko since mas malapit yun kaysa sa pinagtatrabahuan niya. Pagkalapag ko sa kanya sa higaan e tinitigan ko lang yung mukha niyang napakaamo, parang walang problemang tinataglay, yung mukhang ang sarap makita pag gising sa umaga, yung mukhang parang ang saya makasama. Sobrang hilong-hilo na ako kaya pagkatapos ko siyang mapunasan at maiayos sa kama ko ay humiga na ako sa sofa. Madaling araw when I felt something or someone covering me with a blanket. Masyadong masakit yung ulo ko para i-check kung sino at ano yun besides dalawa lang naman kami kasi sa kwarto kaya kampante lang ako. Dun sa narinig ko ang hindi.
“ako k… hindi kit …. Pag lalaru” medyo Malabo yung narinig ko dahil na rin sa siguro sa sakit ng ulo ko. Then I felt a kiss on my forehead. It was a sweet, genuine kiss.
I woke up feeling heavy. Wala na si james, but as cliché as it may sound but yes, there was a food on the table and a note.
“0925******* call me when u see this”
As I was about to pick up my phone, lumiwanag yun at nakita ko ang ilang messages and missed calls from my bff belle and co-workers, friends ni han, ate anne but nothing from Han. Daig ko pa ang nawawalang bata sa nakita ko. I ready my stuff and checked out on the hotel, nasa car na ako when I texted james.
“im so glad I met you james. I hope you get to find yourself here in batangas. Be safe always”