By: Neil Alvin Alonzo

Umiihip ang hangin. Mag-isa na naman ako. Tumutulo ang mga luha. Tanging malamig na hangin ang yumayakap at umaalo sa akin. Ang sinag ng papalubog na araw ang tanging init na nararamdaman ko, dahil ang puso ko, balot ng lamig. At ilang sandali pa, kahit ang haring araw, iiwan din ako sa paglubog nito.

Kung bakit naman kasi ang bigla na lang siyang nanlamig. Walang paramdam. Kahit sa huling pagkikita namin, may kakaiba sa kanyang mga paningin, maging sa kung paano niya binitawan ang mga katagang “salamat” na wari ba iyon na ang huli… at mukhang tama ang basa ko.

Ilang taon na rin akong walang karelasyon, in fact, hindi ko na alam kung kailan may maituturing na may nakarelasyon ako. For some years kasi, nag-hibertate din ako. Subsob sa kung anu-anong bagay. Hanggang nakalimutan ko na magmahal.

Ako nga pala si Miguel. 30 years old na ako ngayon pero sabi ng mga kakilala, papasa pa daw akong 20s. Ganun naman daw talaga ang mga lalaki, madaling makadaya pagdating sa edad. Hindi ko alam, pero matagal na akong nangungulila. Isang tao pa lang naman kasi talaga ang minahal ko nang sobra. Ang problema, hindi naman kasi pwede.

Pero ako yung tao that always believe in true love. Kasalanan to ng mga pelikulang napapanood ko e. Na posibleng may happy ending. Na posibleng pagkatapos ng mga mahabang pinagdadaanan, may lilitaw na bahaghari at sasaya na ang lahat. And they’ll live happily ever after.

Hindi ako katangkaran. Moreno, payat. Kung may maipagmamalaki akong asset sa panlabas kong anyo, siguro yung mata, at yung mga ngiti. Mga ngiti na madalang makita sa office, dahil lagi akong seryoso. Hindi naman daw kasi nakikita ang puso agad, pero sabi ng best friend ko, kung alam daw nila agad ang tunay na ako, walang hindi maiinlove sa akin. Na sinasagot ko naman na ako nga hindi mo naman minahal. Minsan ko na rin naitanong kung bakit nga ba hindi naging kami. Wala lang daw talaga sa plano nya na magkroon ng relasyon. At tinaasan ko lang ng kilay.

At ito nga, may nakilala ako sa chatroom isang araw. Kung bakit ba naman kasi ang bilis ko maniwala. Si Charles, akala ko talaga perfect na ang taong ito. I shared with him a lot of things in a very short period of time. My true personal number, my true FB account, my plans… And he made statements that brought me to cloud 9. Ngayon, maalala ko siya sa lahat ng bagay, sa sasakyan ko paluwas ng Maynila, sa paborito kong set ng chocolates, sa paborito kong noodles. At kahit pagdating ng araw ng sweldo at pagpasok ko sa moviehouse, maalala ko siya. Ganun katindi ang epekto ni Charles sa akin na hindi ko agad maiwawaglit sa isipan.

Nang maramdaman ko ang pag vibrate ng cellphone ko. Dali-dali kong kinuha ito mula sa bulsa sa pag-asang si Charles iyon, pero hindi.

Si Angelo. Isang kaibigan na nakilala ko rin mula sa chat. Isang makulit na tao na hindi ko naman pinapansin dati. Nagchat kami dati, at nakita ko na siya sa camera. Hindi ako interesado kasi sobrang cute. At bata. So hindi ko binigyan ng pansin. Lalo pa at parang wala naman sa itsura nito magseseryoso. Ilang buwan din na hindi ko siya pinapansin. At nakalimutan ko na siya. Ang hanap ko kasi sa chatroom na iyon ay iyong tipong kaedad ko na naghahanap na din ng permanenteng makakasama sa buhay. Kaya iwas ako sa mga bata, lalo pa at sigurado akong madami akong makakaagaw sa kanya, e sino lang ba naman ako.

Hanggang isang araw, may natanggap akong text. Nahanap pala niya ang number ko sa isang account ko. Nagpakilala siya at binalikan ko ang chat namin. At hindi ko na siya uli pinansin nang maalala kung sino siya.

Top kasi ako at top din siya. Isa pa, ang layo ng lugar nya. Pero kahit na pareho kami ng orientation sa kama, hindi siya talaga tumitigil.

Tuwing umaga, maggood morning message siya, at ganun din sa gabi. Hindi talaga siya tumitigil. Minsan, kahit lunch at dinner, maalala nya akong itext. At wala siyang nakukuhang reply mula sa akin. Hanggang naisip ko na ang harsh ko sa batang ito.

Una, dahil najudge ko na siya, bago pa man kami maging close, pangalawa, dahil kahit anong gawin ko, hindi talaga siya tumitigil.

At ito nga, ngayong nangungulila ako kay Charles, ang text sa akin ni Angelo ay sana daw ay ok ako. Dahil malulungkot daw siya kung hindi ako masaya. Ngunit wala akong balak ipaalam sa kanya ng pinagdadaanan kong sakit. Unfair kasi sa kanya. Alam kong parang batang kapatid ko lang si Angelo, dahil sa agwat ng edad namin at dahil sa pareho naman kami ng orientation, kaya hindi pwedeng kami.

“Ok lang ako. Sana nagdinner ka na” reply ko habang tumutugtog ang “I Can Make Through the Rain” ni Mariah Carey sa background. Kung kanina nasa Roxas Blvd ako at ninanamnam ang paglubog ng araw, ngayon, nasa isang bench ako sa harap ng dancing fountain ng Luneta Park.

Kung hindi ba naman tukso…

I can make it through the rain

I can stand up once again

On my own and I know

That I'm strong enough to mend

Kung ganoon nga lang sana kadali muling tumayo. After a rejection.

And every time I feel afraid

I hold tighter to my faith

And I live one more day

And I make it through the rain.

Pero alam kong babangon din ako. Hindi pa natatapos ang pag-ikot ng mundo. At hindi kinuha ni Charles ang baga at puso ko para mamatay. Siguro, hindi lang talaga kami at kailangan kong tanggapin iyon.

And if you keep falling down

Don't you dare give in

You will arise safe and sound

So keep pressing on steadfastly

And you'll find what you'll need to prevail

Once you say.

I can make it through the rain

I can stand up once again

On my own and I know

That I'm strong enough to mend

And every time I feel afraid

I hold tighter to my faith

And I live one more day

And I make it through the rain.

Kailangan maging positive lang. Hindi ka dapat magpakuha at patuloy na lang na malugmok, dahil may pag-asa pa. Ngingiti rin ang bukas…

And when the wind blows

And shadows grow close

Don't be afraid

There's nothing you can't face

And should they tell you

You'll never pull through

Don't hesitate, stand tall and say

I can make it through the rain

I can stand up once again

On my own and I know

That I'm strong enough to mend

And every time I feel afraid

I hold tighter to my faith

And I live one more day

And I make it through the rain

I can make it through the rain

And stand up once again

And I'll live one more day and I

I can make it through the rain

Oh yes you can

Oh your gonna make it through the Rain

Namamangha pa ako sa liwanag ng fountain nang bigla ding bumuhos ng ulan. Bad trip. Nag-eemote yung tao tapos sasabayan ng ganito. Nagmamadali tuloy akong tumakbo at pumara ng taxi pauwi.

Habang binabagtas namin ang kahabaan ng Taft, nagtext uli sa akin si Angelo.

“Kuya, kumain ka na, ako katatapos lang?” - kuya na ang naging tawag sa akin ni Angelo mula ng diniretsa ko siya na wala kaming pag-asa, at tanging brotherly love lang ang maibibigay ko sa kanya. Pero ang totoo, unti-unti na din kasi akong nahuhulog sa kanya noon at kailangan kong pigilan kasi, natatakot akong mahalin siya at masaktan lang din.

“Oo baby bunso ko” sabi ko na lang, kahit ang totoo, wala pang laman ang sikmura ko mula umaga, kasi wala akong ganang kumain. Kahit nga pagpasok ay hindi ko muna ginawa sa araw na iyon, para lang magluksa. Baby bunso naman ang tawag ko sa kanya, kasi yun ang gusto nya. At natutuwa naman niya na kahit hindi kami, may term of endearment kami.

Ilang linggo pa ang lumipas. Ilang palitan pa ng mga sweet at mga bastos na text messages ang namagitan sa amin ni Angelo. At sa mga oras na malungkot ako, siya ang naging tagapangiti ko. Ang kulit naman kasi, at kaya niyang sakyan lahat ng mga saltik ko.

“Ayii naman kasi si kuya, pa-fall” sabi niya sa text.

Buong hapon at gabi ko nga siyang hindi tinext. Kahit nung hapunan o, kahit na alam kong pauwi na siya sa bahay mula sa kanyang pinagtatrabahuhan, hindi talaga ako nagtext.

Sabi ko sa text nung umaga.

“Inaantay ko nga na sabihin mo na bakit kaya hindi nagpaparamdam si kuya?”

“Hindi ko nga alam e.” reply nya.

“Para masabi mong hindi lang “pa-fall” si kuya, minsan, “pa-miss” din hahaha.” text ko.

“Ano pa kayang “pa” ang gagawin ni kuya kong astig?” sagot nya.

“PA-FUCK naman o.” pilyong reply ko.

“hahahaha” tawa lang ang reply nya.

“hala pinagtawanan lang ako o.”

“naku kuya wholesome lang tayo.”

May time talaga na wholesome na lang ang mga usapan namin, kasi ayoko talaga siyang masaktan. Ayoko din siyang gamitin na rebound. Kung mamahalin ko siya, yung tipong buo ang puso ko at hindi pira-piraso. He deserves to be loved. Mabuti ang puso nya, at ayaw kong saktan iyon. Alam ko kasi kung gaano kasakit masaktan. At hindi si Angelo ang dapat makaranas ng heartache. Kaya minsan, kapag masyado nang sweet ang mga palitan namin, sinasabi ko sa kanya na huwag muna.

Isang beses na inakala niya na nawrong send ako sa isang text message, ang sabi nya,

“dapat ba akong magselos na may iba ka na, o dapat na lang akong maging masaya para sa kuya ko?”

Hindi ko iyon napansin at hindi nagsink-in agad yung message hanggang nakauwi ako ng bahay at binasa ko uli. Tinawagan ko siya.

“hello baby”

“Hello kuya ko”

“ano yung text mo? Bakit ganun?”

“sabi ko na nga ba magrereact ka. Hindi ko alam.”

“kung sakali pwede naman akong pumasok sa relasyon di ba?” Kompirma ko.

“Oo naman kuya, alam ko naman kung saan ako lulugar.”

“naku, wala pa rin namang iba si kuya.” paninigurado ko, “ At alam mo baby bunso ko, ikaw lang sapat na.”

At totoo naman, sa panahon na yun, siya lang talaga ang natatakbuhan ko, ang nakakausap ko, ang nagbibigay sa akin ng supply ng mga ngiti. Kahit hindi pa talaga kami nagkikita, ang gaan-gaan ng loob ko kay Angelo. Nakakalimutan ko na nga si Charles dahil sa kanya.

Nasa Bulacan ang parents ko, at lingguhan kung umuwi ako, ang best friend ko nman, nasa Laguna at madalang ko lang din makausap. Ang routine ko lng ay opisina-bahay-simbahan.

Isang gabi, nagtext sa akin si Angelo.

“kuya malapit na birthday ko.”

“ay naku bunso, oo nga, ang tagal na natin nagkakausap, hindi ko man lang naitanong kung kelan ba talaga ang birthday mo. May gusto ka ba?”

“sa June 18. Hahaha, kahit ano, basta magagamit ko ng matagal.” reply nya.

“burat ko” umarya na naman ang pagkapilyo ko.

“lol kuya. Magagamit talaga ng matagal? Hahahaha” kinikilig pa nyang reply. (hahaha, pakiramdam ko kasi kinikilig siya sa mga ganitong banat ko, assumptions lang naman)

“Oo, mga six rounds isang gabi.”

“hahaha. Kaltukan kita.”

Minsan talaga, kapag inaabot ako ng saltik, binibitawan ko yung mga ganyang linya sa kanya. Ewan ko ba, ganito naman kasi talaga ako sa mga taong alam yung isang side ng pagkatao ko, syempre, disente ako sa opisina kahit pag umuuwi ako sa pamilya kong may pagconservative, kaya sa mga gaya ng best friend kong si Alexander at ni Angelo lumalabas yung medyo bastos na side ko. Hahaha.

Ilang buwan na kami magkatext, magkatawagan, magkachat, pero kahit picture ko, hindi pa nakikita ni Angelo. Ang tagal na, pero hindi ko pa inaamin kung sino talaga ako.

Alam naman niya kung ilang taon na ako, at alam nyang mas matanda ako sa kanya, idinidescribe ko din sa kanya ang sarili ko, pero natatakot ako na kapag nagkita na kami, mawala din siya sa akin. Tulad ng best friend ko, ni Charles… At ngayon pa nga lang ako uli mabubuo, parang hindi ko kakayanin kung marereject uli ako, at muling mababasag.

Pero bahala na si batman. Kesa mag-antay pa ako ng ilang panahon pa, kung mareject, e di mareject. At least alam ko na kung saan pupunta. At hindi na ako mabubuhay sa what-ifs. At hindi na hahaba pa ang investments ko sa oras. Kasi, mas madaming oras at emotions na nainvest, mas masakit pag nabasag.

Dumating ang araw ng birthday nya. Binati ko siya sa text. May plano kaming magkita pero after two days pa, kasi uuwi siya sa Rizal kasama ang pamilya nya. Maayos naman at mukhang naenjoy naman nya ang birthday nya. Natatakot na akong tumuloy sa usapan. Umuurong yung bayag ko sa magiging reaksyon nya kapag nagkita kami.

Anyway, kinabukasan pa lang, maaga pa, nagtext siya na paluwas na daw uli siya at kung pwede e sa araw na iyon na mismo kami magkita. Excited na daw siyang makita ako. Samantalang ako, nabigla at hindi ko alam kung anong isasagot, pero sige na, bahala na talaga.

Ayun. 3:00 PM nagkita kami sa G4. Natuwa ako na kita sa mata nya na masaya talaga siyang makita ako, napayakap pa siya nung marecognize niyang ako iyon. Finally nakita na nya ako, at ang baby ko sa text, mas malaki pa sa akin. Ang cute ng mga mata nya. Ang haba ng pilikmata, just how he s sa pictures. POGI. Medyo napatagal pa ang pagkakayakap niya at medyo naasiwa na ako, kasi madaming tao sa paligid. Kumain muna kami, bumili lang kami sa Jamaican ng cheesy beef at C2. Nagkayayaan kami manood ng Sine. Train to Busan. Isang oras pa bago yung susunod na showing time, kaya nag-ikot na lang muna kami, nakarating kami sa arcade at naisipang magvideoke. Lucky pa yung kanta.

Ang ganda ng singing voice ni Angelo. Kung sabihan akong pa-fall sa text, e siya kaya yung mas pa-fall sa personal. May patingin tingin pa na nakakaakit habang kumakanta. At sino ba naman ang hindi maaakit sa paglalandi nitong baby ko, e talaga namang cute. Pero sinaway ko ang sarili ko, wag. Kasi masasaktan lang ako uli. Kuya lang ang tingin nya sa akin.

Kalahating oras din kami sa arcade at bumalik na kami sa Cinemas. Pagkapasok namin ay kumapit sa akin sa Angelo, hindi pa daw nakakaadjust yung mga mata nya at ayaw nya mahiwalay sa akin, hinayaan ko lang. Hinawakan ko na lang siya sa kamay at iginiya papasok.

Ang lambot ng mga kamay na iyon. Nakakita ako ng bakante sa gawing unahan, pero sabi nya, mas gusto daw nya sa gawing itaas, ayaw daw nya ng malapit, lalo at suspense horror yung panonoorin namin. Kaya humanap pa kami ng upuan sa gawing likod.

Nakaupo na kami ay hindi pa din binibitawan ni Angelo ang mga kamay ko. Hinayaan ko lang. Naeenjoy ko naman na magkaholding hands kami. At nagsimula ang pelikula sa ganoong ayos namin. Alam mo iyong feeling na ‘yung taong mahalaga sa ‘yo, ‘yung taong nagpapasaya sa ‘yo, kahawak mo lang, pero pakiramdam mo, kahit maglabasan yung mga zombie sa screen e protected ka, na secured ka. Ganun ang feeling.

Matatakutin pala itong si Angelo, kasi kapag medyo nakakatakot iyong scene e napapasiksik siya sa akin. Or yun ang akala ko, kasi sa gitna ng pelikula, nakasiksik na lang siya sa akin, nagulat na lang ako na hawak ko yung isang kamay nya, tapos nakayakap na sa akin yung isa pa. Sabay nakaw ng kiss sa pisngi.

Nagulat ako sa ginawa nya, pero hinayaan ko lang. Hindi na tuloy ako nakafocus sa pinapanood at nagulat na lang ako ng iusod nya yung magkahawak naming kamay sa ibabaw ng pantalon ko. HIndi ko tuloy naitago sa kanya ang galit ko ng si Jun-Jun.

Kasi ba naman, hindi ko inaakala yung mga kilos nyang iyon. Pero hinayaan ko lang.

Natapos ang pelikula na hindi ko na naintindihan yung dulo. Kasi naman naguguluhan ako sa ginagawa ni Angelo. Pagkalabas namin, ay nagsabi si Angelo na iuwi ko na daw sya.

Sumangayon ako at sabi ko, ihahatid ko na siya. ‘yun ang intindi ko e, ‘yun pala nilinaw nya na iuwi ko daw siya, na ibig sabihin ay dalhin sa bahay ko. Tututol pa sana ako, pero naglambing siya na pabirthday ko na daw sa kanya yun. At sakto naman kasi, na alam kong wala akong dadatnan sa bahay sa araw na iyon.

Sa isang town house ako nakatira sa may Pasay, up and down ang bahay, pero sa taas ang kwarto ko. May kwarto sa ibaba na iba ang nag-ooccupy, may common areas, yung sala, kusina at mini-bar. Magkabukod ang banyo, sa taas din yung sa akin, na minimaintain ng tagalinis.

Nabibilisan ako sa mga pangyayari, ngunit sumakay lang ako.

Pagpasok pa lang namin sa bahay, hindi pa kami nakakaakyat sa kawarto ko ay yumakap na sa likuran ko si Angelo. Kanina pa daw sya nangigigil sa kin. Buti na lang at walang tao sa baba ng bahay. Dali-dali kaming umakyat. Pagkasara ng pintuan ay itinulak ako ni Angelo sa kama ko. Hindi ako sanay na hindi ako ang nagkokontrol sa sitwasyon, pero nagpaubaya ako sa baby ko.

Agad siyang dumagan sa akin at siniil ng halik sa labi. Gumanti naman ako agad at naglaban ang aming mga dila. Ang sarap ng pakiramdam ng mga labi niya. Nalalasahan ko pa yung tamis nung iced tea na ininom namin kanina na lalo lang nagdagdag sa flavor ng aming halikan. Hindi ko na nga namalayan na nakahubad na ako at gamagapang na ang halik ni Angelo sa akin. Sa tenga, sa leeg, paikot-ikot ng mga dila. Nakakakiliti, nakakalibog.

Hanggang itaas niya ang mga braso ko t sinunggaban ang aking kilikili. Maya-maya ay lumipat naman siya sa kanang utong ko. Ang sarap ng ginawa niyang pagdila sa dede ko. Grabe. Napasabunot ako sa kanya nung bigla naman siyang lumipat sa kaliwang utong at kinagat kagat ng marahan ito.

Naghubad na rin siya maya-maya. Maganda ang katawan ng bata. May mga balahibo pa na lalong nakakalibog sa kanya. At bago pa siya makatayo upang tanggalin ang kanyang pantalon at sapatos ay siya naman ang tinulak ko pahiga at ako naman ang nagtrabaho. Romansang sagad din ang binigay ko sa kanya.

Nang umabot sa happy trail nya ang mga halik ko, ay hinatak nya ako pataas at sinimulang hubarin ang pantalon at brief ko. Kumawala na si Jun-Jun. May precum na rin ako, kasi sa sinehan pa lang ay libog na libog na ako kay Angelo.

Hindi naman nag aksaya ng panahon si Angelo at sinimulan na dilaan ang ulo ni Manoy. Sa katawan ng titi ko, hanggang paglaruin niya sa kanyang mga bibig yung mga bola ko. Napaungol ako sa sarap ng mga hagod niya. Habang ginagawa niya iyon ay naghuhubad na pala siya ng pantalon. Nagulat na lang ako nang itaas niya sa balikat ang mga binti ko sabay dura sa alaga niya.

“hindi ako nagpapatira”

“kuya, hindi ko naman bibiglain. Akong bahala. Sige na please?”

“ayoko talaga” yun ang sabi ko, pero hindi ko naman inalis sa balikat nya yung mga binti ko at hindi naman din ako tumutol ng basain nya yung kamay nya ng laway at i-finger ko. Halos maulol ako sa sensyayong iyon. Hindi ko pa nararanasan magbottom, pero hinahayaan ko si Angelo na gawin ito sa akin. Bahala na uli si batman.

Pumikit na lang ako at inintay ang mga susunod na pangyayari. Maya-maya nga ay dumating na ang kinakatakutan ko, hindi na daliri ang pumapasok sa aking pwerta kundi ulo ng titi na basa ng laway. Nahirapan siyang asintahin ang butas ko, siya pa lang kasi ang unang gagamit niyon. Ilang try pa, at hindi talaga makapasok. Nagmulat ako ng mata na tumatawa. Itinulak ko siya pahiga at sinabi kong ako na lang ang magpapasok.

Humugot ako ng lakas ng loob at inupuuan ako ang titi ni Angelo, fuck, ang taba naman kasi ng titi ng batang ito. Kung kailan naman dinadahan dahan, saka pa ako biglang na out of balance sa kama, dahilan upang biglang pumasok sa pwerta ko ang titi nya.

Napasigaw ako sa sakit at sinabihan siyang wag munang gagalaw. Pero nung nakapag-adjust na ako, ako na ang nagsimulang magbaba-taas.

Hanggang sinasabayan na ni Angelo ang pagtaas at pagbaba ko ng mga pag-ulos. Ang hapdi na naramdaman ko nung pumasok sa pwerta ko ang uten nya ay unti unting napalitan ng ibang sensasyon. Ganun pala ang pakiramdam. Hindi ko masasabing nasasarapan ako nun, kasi nagasgas siguro yung pwet ko sa pagkakabigla ng pasok pero unti-unting kong nagugustuhan ang nangyayari. Ang bagong experience na naranasan ko. Nag-iba kami ng pwesto at itinuloy ang naunang posisyon. Kinuha nya uli ang mga binti ko at ipinatong sa kanyang balikat. Isang asinta lang ang ginawa nya this time at nakapasok naman. Ang mga mahihinang bayo ay unti-unting bumibilis, at napuno ng ungol ang buong kwarto.

Hanggang labasan ako na hindi ko man lang kailangang hawakan ang titi ko. Nabigla ako nun, pero alam kong nangyayari yun pag nastimulate ang prostate at nagawa ni Angelo yun sa akin. At dahil sa paglabas ng katas ko, nagcontract ng pwerta ko at naghudyat na si Angelo na lalabasan na siya. Nag-abiso din siya na sa loob ko nya iyon ipuputok na sinang-ayunan ko na lang.

Naramdaman ko ang pagsurumpit ng mga katas ni Angelo sa loob ko. Ganun pala ang pakiramdam ng makantot. Napabagsak siya sa ibabaw ko. Nanatili pa kami sa ganoong posisyon hanggang kailangan ko magbanyo. Pakiramdam ko kasi, parang napuno ako ng hangin at kailangan ko ilabas.

Pumasok ako sa CR at pinalabas ang katas ni Angelo mula sa pwerta ko. May bahid pa ng dugo yung lumabas. Hindi naman ako natakot, kasi alam kong normal iyon, lalo at first time ko yun.

Pagkatapos maglinis ay lumabas ako at nahiga sa kama. Nakahiga lang si Angelo, nakapikit. Yumakap lang ako sa kanya at sinubsob ang mukha ko sa may kilikili niya. Ang bango kasi.

Hindi ko alam kung ano ang nangyari, at parang hindi ko na pinag-isipan. Hinayaan ko lang ang lahat at nagpaubaya. Walang usapan kung magiging kami ba o kung may pagmamahal bang involve ang nangyari o purong libog lang.

Basta masaya ako sa nangyari. Bahala na bukas kung anong mangyayari. Ang mahalaga, kayakap ko na ngayon ang taong tumulong sa akin na maging buo uli. Kayakap ang taong nagbigay ng kulay muli sa aking mundo, kahit na walang maayos na label ang kung anong meron kami, masaya na ako. Alam ko, may pangako ang bukas. Walang ibang kasunod ang pagbagsak, kundi ang muling pagbangon.

Hindi ko na muna itatanong kung nagustuhan nya yung ginawa namin, at kung mauulit pa, dahil ilang sandali pa, game na naman, at sa magdamag na ito, tatlong beses pa naming pinagsaluhan ang umaatikabong kantutan.